Vajarstvo

1. Uvod
Umetnik da bi izrazio svoju zamisao kroz umetničko delo, čini prvi korak u stvaralačkom radu, birajući materijal i tehniku kojom će ostavriti svoje delo. Vrsta materijala i način njegove primene uticaće na uobličavanje likovnog dela. Materijal i način njegove upotrebe nazivamo tehnikom rada. Zavisno od toga nastaju crtež, grafika ili vajarsko delo.
2. Vajarstvo

Vajarstvo ili skulptura (lat. sculpere – klesati, urezivati) je umetnost oblikovanja trodimenzionalnih oblika (kipova) u materijalima kao što su kamen, mermer, drvo, metal, glina, staklo, plastika i mnogi drugi. Vajarstvo, kao slikarstvo i arhitekturu ubrajamo u likovnu, ali i u plastičnu ili prostornu umetnost, jer vajar – čovek koji kreira sklupturu – umetnički oblikuju prostor.

Većina skulptura ima čisto estetski ili umetnički cilj. Kada trodimenzionalni objekat – skulptura ima, osim umetničkog i upotrebni aspekt, možemo ga nazvati skulpturom samo ukoliko je umetnički aspekt predominantan, a kada su upotrebni i umetnički aspekt balansirani, nazivamo ga funkcionalnom skulpturom, a kako umetnički aspekt prepušta više mesto upotrebnom, vajarstvo postaje dizajn.

Veliki broj vajara smatra da su samo linija, površina i volumen, i kada se tome pridoda simetrija, proporcija i ritam, dovoljni da se izrazi misao i da se pretoči u skulpturu. Takve skulpture pripadaju nefigurativnom – apstraktnom vajarstvu.