Ambalazni otpad

Uvod
Pod ambalažom se, prema odredbama Zakona o ambalaži i ambalažnom otpadu (Sl. Glasnik RS, br. 36/2009), podrazumeva proizvod napravljen od materijala različitih svojstava, koji služi za smeštaj, čuvanje, rukovanje, isporuku, predstavljanje robe i zaštitu njene sadržine, a uključuje i predmete koji se koriste kao pomoćna sredstva za pakovanje, umotavanje, vezivanje, nepropusno zatvaranje, pripremu za otpremu i označavanje robe. Prema istom Zakonu, ambalažni otpad je svaka ambalaža ili ambalažni materijal koji ne može da se iskoristi u prvobitne svrhe, izuzev ostataka nastalih u procesu proizvodnje.

Ambalaža može biti:

•  primarna ambalaža kao najmanja ambalažna jedinica u kojoj se proizvod prodaje konačnom kupcu;
•  sekundarna ambalaža kao ambalažna jedinica koja sadrži više proizvoda u primarnoj ambalaži sa namenom da na prodajnom mestu omogući grupisanje određenog broja jedinica za prodaju, bez obzira da li se prodaje krajnjem korisniku ili se koristi za snabdevanje na prodajnim mestima. Ova ambalaža se može ukloniti sa proizvoda bez uticaja na njegove karakteristike;
•  tercijarna (transportna) ambalaža namenjena za bezbedan transport i rukovanje proizvoda u primarnoj ili sekundarnoj ambalaži. Ova ambalaža ne obuhvata kontejnere za drumski, železnički, vodni ili vazdušni transport.

Ambalaža sa dugim vekom trajanja jeste ambalaža za koju se može dokazati da služi permanentnoj upotrebi proizvoda, koja ima prosečan vek trajanja od pet ili više godina i koja se obično odlaže zajedno sa robom koju sadrži kada je završena upotreba upakovane robe. Vrste ambalaže sa dugim vekom trajanja su propisane Pravilnikom o vrstama ambalaže sa dugim vekom trajanja (Sl. glasnik RS, br. 70/2009).

Pravilnikom o načinu numerisanja, skraćenicama i simbolima na kojima se zasniva sistem identifikacije i označavanja ambalažnih materijala (Sl. glasnik RS, br. 70/2009) propisuje se način numerisanja, skraćenice i simboli na kojima se zasniva sistem identifikacije i označavanja ambalažnih materijala.

Ambalaža se identifikuje prema fizičko-hemijskim osobinama ambalažnih materijala. Sistem identifikacije i označavanja ambalažnih materijala zasniva se na numerisanju (označavanje brojevima) i upotrebi slovnih skraćenica za svaki ambalažni materijal (plastika, papir i karton, metal, drveni materijali, tekstilni materijali, staklo i višeslojni materijali).

Ambalaža koja se može ponovno upotrebiti ili je ponovno iskoristiva reciklažom materijala označava se posebnim simbolima.