Anksiozni poremećaj

UVOD

Ovim seminarskim radom se nastoji ukazati na probleme sa kojima se susrečemo svakodnevno tjekom životnog ciklusa.Prije svega u ovom seminarskom radu treba dati odgovore na slijedeća pitanja:

• Šta su to poremećaji raspoloženja?
• Šta je to DEPRESIJA?
• Šta je anksioznost?
• Šta je disitmija?

Na samom početku evo nekoliko definicija koje daju odgovore na gore navedena pitanja a u razradi ovog seminarskog odgovori na postavljena pitanja će biti dosta opširniji.

• Poremećaji osnovnoga nivoa raspoloženja nazivaju se poremećaji raspoloženja. Često su praćeni i nekim drugim promjenama u psihičkim i tjelesnim funkcijama.
• Depresija spada u skupinu poremećaja karakteriziranih kao poremećaji raspoloženja . To je teško psiho-fizičko stanje praćeno raznim nuspojavama i popratnim efektima.
• Anksioznost je normalna reakcija na stres, brigu ili prijetnju – ali kada je veoma jaka, dugotrajna, ili nesrazmjerna u odnosu na okolnosti, postaje poznata kao anksiozni poremećaj.
•  Distimija spada u skupinu poremećaja raspoloženja i predstavlja blaži oblik depresije koju karakterizira trajno negativan stav prema životu.

1.0 POREMEĆAJI RASPOLOŽENJA
Poremećaji osnovnoga nivoa raspoloženja nazivaju se poremećaji raspoloženja. Često su praćeni i nekim drugim promjenama u psihičkim i tjelesnim funkcijama. Raspoloženje se može mijenjati u dva smjera: od sniženog raspoloženja, koje nazivamo depresija, do povišenog raspoloženja, koje nazivamo hipomanija ako se radi o težem poremećaju.
Treba odmah napomenuti da se radi o psihičkim poremećajima, a ne o malo većem veselju ili o malo manjem raspoloženju, koji mijenjaju ponašanje, razmišljanje, tjelesno stanje i socijalno funkcioniranje osobe.
Uobičajen, normalan spektar emocija (tuga, bol i radost) dio je tkanja naših svakodnevnih života, i kao takvog treba ga razlikovati od patoloških stanja ili poremećaja raspoloženja. Tuga ili “normalna depresija” predstavlja univerzalni humani odgovor na poraz, razočaranje ili druge ozbiljne situacije. Tihi, neprimjetni depresivni periodi često se javljaju kao reakcija na određene praznike ili značajne obljetnice, kao i tijekom premenstrualne faze i prvog tjedna po porodu. Takve praznične tuge, reakcije na obljetnice, premenstrualne depresije i maternalne tuge same po sebi ne predstavljaju bolest, no osobe s predispozicijom za poremećaj raspoloženja mogu se u takvim uvjetima i dekompenzirati. Žalovanje predstavlja prototip za reaktivnu depresiju. Žalovanje ne uzrokuje kliničku depresiju, osim u onih koji imaju predispoziciju za poremećaj raspoloženja. Povišenost (radost) povezuje se s uspjehom i postignućem. Nakon takvih pozitivnih događaja može uslijediti paradoksna depresija, vjerojatno zato što je udružena s povećanom odgovornošću. Povišenost se smatra obranom od depresije ili negacijom boli i gubitka, kao npr. rijetki oblik žalovanja, kada povišena hiperaktivnost u potpunosti nadomjesti očekivanu bol.