Difrakcija i intereferencija talasa

INTERFERENCIJA

Interferencija je pojava slaganja dva monohromatska koherentna svetlosna zraka pri čemu u prostoru dolazi do maksimalnog pojačanja ili slabljenja intenziteta svetlosti. Koherentni zraci imaju konstantnu faznu razliku.
Monohromatski svetlosni talasi imaju jednu određenu talasnu dužinu (odnosno frekvenciju).
Koherentni i monohromatski izvori emituju zapravo jednu boju svetlosti sa istom faznom razlikom.
Interferencione pruge su naizmenična mesta konstruktivne i destruktivne interferencije dva talasa.
Postoji konstruktivna (amplituda rezultujućeg talasa jednaka je zbiru amplituda talasa koji interferiraju) i destruktivna (amplituda rezultujućeg talasa jednaka je razlici amplituda talasa koji interferiraju) interferencija.
Uslovi za nastanak interferencionih maksimuma i minimuma
Uslov maksimalnog pojačanja kod interferencione svetlosti je da putna razlika (ΔS) bude jednaka celom broju (n) talasnih dužina (Λ): ΔS = n•Λ
Uslov maksimalnog slabljenja kod interferencione svetlosti je da putna razlika (ΔS) bude jednaka neparnom broju (2n+1) polovine talasne dužine (Λ): ΔS=(2n+1)∙Λ/2

Interferencija je pojava koja se dogadja kod svih talasa: mehaničkih (npr. zvuk ili površina vode) ili elektromagnetnih (npr. radio talasi, vidljiva svetlost itd.). Za očiglednije razumevanje pojave interferencija pogledajte interaktivnu simulaciju.
DIFRAKCIJA TALASA
DIFRAKCIJA (OGIB) predstavlja pojavu prividnog skretanja talasa (valova) sa prvobitnog pravca prostiranja (oblikovanje novih pravaca prostiranja) pri njegovom nailasku na rubove otvora ili na prepreku. Efekat difrakcije je prvi put detaljno objasnio Francesca Marije Grimaldija koji je pojavi dao ime polazeći od latinske rječi diffringere, što znači “razbiti u komade”.
Difrakcija se javlja na uskim pukotinama, malim otvorima i tankim preprekama (tanka žica, vlakno, kosa ili dlaka), ali se može javiti i na većim tijelima koja imaju oštre rubove kao što su tanki limovi (dijafragma u objektivu), nož, britva, žilet…
Objašnjenje difrakcije bazira se na Huygens-ovom principu prostiranja talasa: Kada talas naiđe na mali otvor ili malo tijelo sve tačke otvora kao i ivice otvora i tijela postaju izvori sekundarnih sfernih talasa. Pri svom prostiranju ovi talasi interferiraju i na nekim mjestima slabe a na nekim se pojačavaju. Što je otvor ili prepreka manji skretanje zraka je veće, tj. efekti difrakcije su jače izraženi.

Slika na ekranu koja se sastoji od pravilno raspoređenih tamnih i svijetlih pruga, ili koncentričnih krugova, a nastaje usljed difrakcije naziva se difrakciona slika. Ako se koristi polihromatska (bijela) svjetlost slika se sastoji od krugova ili linjia različite boje između kojih se javljaju tamne oblasti. Prema tome , kod difrakcije polihromatske svjetlosti dolazi do njenog razlaganja po pojedinim talsanim dužinama