HISTORIJAT NASTANKA OPERATIVNIH SISTEMA

Elektronski računar predstavlja jedinstvo hardvera i softvera, a u novije vrijeme i komunikacijskih uređaja. To jedinstvo čine mehanički i elektronski sklopovi tj. mašinski elementi i sistemski softver.
Pojam operativni sistem (OS) podrazumijeva softver potreban za izvršavanje (aplikativnih) programa i za koordinaciju aktivnosti računarskog sistema. Postavljanjem informacija na određena mjesta u memorijskoj strukturi sistema računarski sistem ima jasno određenu hijerarhiju softvera koji kontroliše sistem u svakom trenutku, a hardver se nalazi na najnižem nivou u hijerarhiji sistema. Moguće je upravljanje bilo kojim uređajem priključenim na CPU, održavanje kontrole na hardverskom nivou je veoma teško i zahtjeva potpuno poznavanje arhitekture sistema, tu stupa na scenu OS.
Ugrađivanje funkcija hardvera u OS bilo je jedan od osnovnih pravaca razvoja OS tokom godina. Svaki OS ima standardni skup dokumentovanih rutina za čuvanje i pristup datotekama koje mogu da koriste svi namjenski programi.
Ovo je dovelo do toga da se OS piše za ono što u suštini predstavlja standardni interfejs, a koji podržava različite vrste hardvera. Svi namjenski programi napisani za određeni OS mogu da koriste taj standardni interfejs kako bi pristupili hardveru, što u praksi znači da je isti OS moguće koristiti na potpuno različitim hardverskim platformama.