Upravni aspekti rada lokalne samouprave u Republici Srbiji

UVOD
Upravno pravo je grana prava koja uređuje upravnu delatnost tj. ukupnost svih (autoritativnih i neautoritativnih) aktivnosti uprave kojima uprava neposredno izvršava svakodnevne zadatke i poslove ostvarujući svoju socijalnu funkciju, a čini je sistem pravnih normi koje uređuju organizaciju uprave i javnih službi, upravni postupak, obim i sadržinu upravne delatnosti – obavljanje upravnih poslova, donošenje pravnih odluka uprave, vršenje materijalnih radnji i kontrolu uprave. U Srbii je danas ustaljen naziv Upravno pravo. Pre stvaranja države Kraljevne Jugoslavije, u Srbiji, a i u zajedničkoj državi, za ovaj predmet naziv je bio Administrativno pravo. Iako se upravno pravo izučava kao celina za sebe, ono je deo jedne šire celine. U tom smislu, upravno pravo predstavlja poseban pravni podsistem, koji sa ostalim granama prava kao posebnim pravnim podsistemima čini pravni sistem jedne zemlje.
U Srbiji, jedinice lokalne samouprave su opštine, gradovi i grad Beograd, kako piše u Ustavu RS iz 2006. godine koji određuje položaj jedinica lokalne samouprave, nadležnost opština, pravne akte koje donosi, organe, nadzor nad njenim radom i zaštitu. Zakon o lokalnoj samoupravi razrađuje ove kategorije, tako i obavezu Republike odnosno teritorijalne autonomije da obezbede sredstva jedinici lokalne samouprave kada izvršava prava i dužnosti iz kruga poverenih poslova. Takođe, Zakonom o ministarstvima iz 2007. godine predviđa se formiranje Agencije za razvoj infrastrukture lokalne samouprave kao stručne službe Vlade RS čiji je cilj ravnomerno podsticanje razvoja i unapređenje infrastrukture loklne samouprave povezivanjem finansijskih organizacija, predstavnika nadležnih organa drugih zemalja, gradova i opština i određivanjem tzv. prioritetnih investicionih projekata.
Put evropskih integracija popločan je između ostalog neophodnošću promene oblika i fukcionisanja unutrašnje teritorijalne organizacije i potpune decentralizacije,koja će rezultovati samostalnim opštinama, sposobnim da same efikasno obavljaju svakodnevne poslove i probleme i zahteve sa kojima pred njih istupaju građani. Efikasna lokalna samouprava-zadovoljni građani-bolji životni standard. Svaka reforma počinje od najnižih, ali ne i najmanje vrednih struktura, upravo zato što su one te koje pokreću celinu i usmeravaju je ili ka prosperitetu,ili ka destrukciji.
Srbija je prošla i prolazi niz turbulencija,koje su snažno i ništa manje potresle i lokalnu samoupravu. Pored tih veštački izazvanih promena,izložena je i onim neminovnim, vremenskim, budući da nije tvorevina koja odoleva vremenu, već je u službi građana,tako da je njen odnos tripartitan.
Taj tripartitini,trostruki odnos lokalne samouprave podrazumeva odnos sa centralnim državnim organima,odnos sa građanima i odnos sa promenama koje nosi savremeno doba i razvoj i napredak tehnologije.
Tako da možemo zaključiti da bi bilo prenaglašeno i nerealno reći da je naš sistem lokalne decentralizacije potpuno spreman za zadatke 21.veka. Naša lokalna samouprava kao da je izašla iz mračnog doba,još uvek nenaviknuta na svetlost novog vremena, izložena je različitim pritiscima između zadataka koji se pred nju postavljaju i njenog kapaciteta da ih izvrši.
U ovom radu će se analizirati njen položaj u odnosu na pozitivno važeće pravne propise,njihov uticaj na lokalnu samoupravu i moguća rešenja kojima će se organizacija na gradskom i opštinskom nivou podići na znatno viši nivo, što svakako nije jačanje jednog entiteta u odnosu na drugi,već samo doslovno prenošenje normi važećih zakona na realnu primenu.