Adolf Hitler

“Politika je rezultat hladnog proračuna i može imati razoran uticaj”
Adolf Hitler, nemački diktator, naumio je sa izuzetnom odlučnošću, po cenu miliona života, da
svojoj zemlji nametne ideal “jedno carstvo, jedan vođa”.
Adolf Hitler (1889 – 1945) je stvaranjem Nacističke partije 1921. godine doveo fašizam do
ekstrema. Stekao je apsolutnu vlast u Nemačkoj, izazvao Drugi svetski rat invazijom na Poljsku 1939. godine
i osvojio veći deo Evrope pre nego je izvršio samoubistvo u ruševinama Berlina aprila 1945. godine. Hitler je,
baš kao i sovjetski vođa Vladimir Ilič Lenjim, imao snažnu želju za moći, vodeo brigu o detaljima, pokazivao
odbojnost prema luksuzu i nečovečnost proisteklu iz potpune ubeđenosti u svoju istorijsku misiju. Za razliku
od Lenjina, njegovi revolucionarni principi su se bazirali na rasi, ne na staležu, a objekti njegove mržnje bili
su Jevreji, Sloveni i Romi.
Hronologija:
1701. – Osnivanje Pruskog kraljevstva
1848. – Revolucija u Beču i Berlinu
1856. – Sedmogodišnji rat
1862.- Bizmarkov dolazak na vlast u Prusiji
1870. – Francusko – nemački rat
1871. – Ujedinjenje Nemačke
1889. – Rođen je Adolh Hitler
1900. – Upisuje se u školu u Lincu
1907. – Nije položio prijemni ispit na univerzitetu/seli se u Beč
1913. – Seli se u Minhen
1914. – Izbija Prvi svetski rat
1918. – Versajski mir/Nemačka je poražena
1919. – Osnivanje Nemačke radničke partije
1920. – Nemačka radnička partija postaje poznata kao Nacistička partija
1921. – Osnivanje odreda SA
1922. – Musolini formira novu vladu
1923. – Hitler organizuje pobunu manjih razmera u Minhenu
1924. – Diktira knjigu “Moja borba”
1933. – Hitler postaje kancelar
1934. – Postaje firer i obezbjeđuje sebi potpunu kontrolu nad Nemačkom
1935. – Stupanje na snagu Nirnberških zakona
1938. – Nemačka pripaja Austriju
1939. – Izbija Drugi svetski rat
1940. – Pad Pariza/Savezništvo između Nemačke, Japana i Italije
1944. – Desant u Normandiji/Oslobađanje Pariza
1945. – Ženi se Evom Braun/Hitler i Eva izvršili samoubistvo
1945. – Atomske bombe bačene na Hirošimu i Nagasaki
1955. – Zapadna Nemačka ponovo dobija suverenitet
1961. – Počinje izgradnja Berlinskog zida
1973. – Zapadna Nemačka postaje članica UNO
1989. – Kraj Hladnog rata/Pad Berlinskog zida
Kao gubitnička strana u Prvom svetskom ratu, Nemačka je morala da plati ogromnu ratnu štetu.
Njena privreda je posustala pod pritiskom nezaposlenosti i galopirajuće inflacije, a društveni život je bio
uzdrman do tada neviđenim nemirima. U srcima mnogih Nemaca je počeo da se taloži bes, usmeren kako
prema državama koje su pobedile u ratu. tako i prema Jevrejima, koji su većinom uspeli da sačuvaju svu
svoju imovinu. Ovo su istorijski uslovi u kojima se pojavila jedna politička frakcija, a koju će predvoditi jedna
pogubno harizmatična ličnost – Adolf Hitler.

Nacija je polagala nade u njega i postavila ga na čelo zemlje, gde se on ubrzo potom stavio u
ulogu diktatora i doveo Nemačku u bezizlaznu situaciju. Hteo je da stvori “idealnu državu”, zbog čega je
izazvao Drugi svetski rat i holokaust. Na stranicama istorije je ostao zabeležen kao oličenje samog đavola.
Stoga se uvek postavljalo pitanje, ko je on i kakav je bio njegov život.
Prepreke i opravdanja
Edvard Huma, profesor u srednjoj školi u Lincu, u Austriji, bio je duboko zabrinut za jednog od
svojih učenika. Iako nije bilo sporno da je obdaren, njegove predrasude su išle tako daleko da su ugušile
njegovu želju za učenjem. Kao govornik bez premca, tvrdio je da “ne vidi razlog zašto treba da uči strane
jezike da bi postao umetnik”. Dok je živeo u provinciji, bio je odličan učenik u osnovnoj školi, ali se, po
prelasku u grad, susreo sa prvim preprekama.
Njegov otac, Alojz, koji je bio carinik, želeo je da sin krene njegovim stopama i pokušao je šamarima da ga
ubedi da se okane umetnosti. U takvim okolnostima, njegov sin se trudio namerno da dobija loše ocjene,
što je bila prepreka za eventualno zaposlenje u javnom sektoru. To bi izazvalo takav gnev kod oca, da bi ga
često znao šutirati nogom, ali obuven i u čizmama. Adolf je bio žrtva porodičnog nasilja i na taj način
spoznao da su nasilje i zastrašivanje veoma efikasno sredstvo za kontrolisanje ljudi. Trideset godina kasnije,
njegovo ime je zabeleženo u istorijskim analima kao ime jednog od najsurovijih diktatora koje je
čovečanstvo ikada upoznalo.