Istorija i razvoj kosarkaskog kluba crvene zvezde

1.0. O klubu
Košarkaški klub Crvena zvezda osnovan je 04.03.1945. godine i od tada je osvojeno 15 titula šampiona, 5 nacionalnih Kupova i Kup evropskih pobednika kupova, dok su brojni crveno-beli asovi osvajali olimpijske medalje, kao i medalje na svetskim i evropskim prvenstvima.
Od prve utakmice podno raskošnog rascvetalog Kalemegdana, kada se nije znalo šta znače reči “zona”, “presing”, “individualna odbrana”, “kontranapad”, kada su košarkaške patike, dres, trenerke, štitnici za noge bili samo misaona imenica, do danas Crvena zvezda je bila i ostala košarkaški bastion. Polako, ni iz čega, prvih godina Zvezda je savladavajući teškoće (popravljeno igralište, nabavljeni novi koševi, sašiveni dresovi, nabavljene nove lopte…) krenula da pobeđuje sve svoje protivnike, ostvarujući rezultate sa kojima se niko nije mogao porediti. Tako je počelo “zlatno doba” Crvene zvezde, osvojeno je deset uzastopnih šampionskih titula. U to vreme nije se mogla zamisliti nijedna nacionalna selekcija bez sedam-osam košarkaša Crvene zvezde, a prvu petorku koju su sačinjavali Nebojša Popović, Tulio Roklicer, Aleksandar Gec, Ladislav Demšar i Srđa Kalember i dan danas mnogi smatraju petorkom “snova”. Oni su u dresovima, išaranim zvezdicama, simbolima osvojenih šampionata, imali svoj stil. Obezbedili su prosperitet našoj košarci, stvorili joj slavu, zabeležili prve međunarodne uspehe i prepustili svoje mesto u timu novim generacijama. Veličina petorke snova je i u njenoj pionirskoj, gotovo promoterskoj ulozi u našoj košarci. Predstavljali su divan mozaik harmonično ukomponovanih različitih vrlina. Beograd će zauvek pamtiti te asove jer su istovremeno postizali vrhunske rezultate i zabavljali publiku duhovitom igrom.
Nakon toga, nastupio je rezultatski pad, smena generacija i trebalo je da prođe 14 dugih godina da bi se stiglo do nove, jedanaeste šampionske zvezdice. Tu, toliko čekanu titulu Crvena zvezda je osvojila u sezoni 1968/69. zahvaljujući i tome što je najbolje partije pružala protiv najjačih protivnika. Po dva puta pobedila je Jugoplastiku, Zadar i Partizan. Predvođeni Vladimirom Cvetkovićem do titule su došli Dragan Kapičić, Zoran Lazarević, Ivan Sarjanović, Ljubodrag Simonović, Srđan Škulić, Zoran Slavnić, Tihomir Pavlović, Nemanja Đurić, Miroslav Todosijević, Dragiša Vučinić i Dubravko Kapetanović i to je do tada bio najmlađi šampionski tim u jugoslovenskoj košarci.
Dvanaesta titula po redu osvojena je u sezoni 1971/72 , a onda je plasman našeg kluba u prvenstvu opadao iz sezone u sezonu. Ipak, tih sedamdesetih godina crveno-beli su tri puta postali pobednici Kupa, a najveći deo tereta nosila je ekipa čiju su okosnicu činili Slavnić, Kapičić, Simonović, Lazarević, Vučinić, Pešić, Živković, Grujičić, Grasi, Latifić, Goran Rakočević i Jovanović. Od prve generacije koja je osvojila deset uzastopnih titula naš klub nije imao bolju ekipu od one čije su perjanice bili Slavnić, Simonović, Kapičić, Vučinić i Živković. Tek jedno finale i sjaj osvojenogKupa pobednika kupova, dve titule prvaka Jugoslavije i dva domaća kupa skroman je skor igrača koji su plenili igrom i majstorstvom. Potencijal je bio vanserijski. U svojoj bogatoj istoriji košarkaši Crvene zvezde odigrali su tri finala Kupa kupova i dva evropska finala Kupa Radivoja Koraća.
Prvo finale Kupa kupova naši košarkaši izgubili su 1972. godine od italijanskog Simentala iz Milana rezultatom 70:74, zatim su 1974. godine savladali Zbrojevku iz Čehoslovačke 86:75, a treće finale Kupa kupova izgubljeno je od Spartaka iz Lenjingrada rezultatom 62:63 1975. godine. U prvom finalu Kupa Radivoja Koraća 1984. godine u Parizu francuski Elan bio je bolji i pobedio sa 73:97, dok su se u drugom zvezdinom finalu za “Žućkovu levicu” 1998. godine igrala dva meča sa italijanskim Mešom iz Verone. Naš tim je najpre trijumfovao u gostima sa 74:68, da bi onda poklekao u fantastičnoj atmosferi dvorane “Pionir” sa 64:73 i sa ukupnih 138:141 izgubio dragoceni trofej.
Trinaesta šampionska zvezdica prišivena je 1993. godine i to posle 21 godine posta. Slavljena je dugo, zajedno sa navijačima, jer je i čekana dugo. U petoj utakmici finala plejofa nadigran je Partizan, a za titulu prvaka zaslužni su svi igrači: Saša Obradović, Nebojša Ilić, Zoran Jovanović, Mile Marinković, Nikola Jovanović, Mileta Lisica, Dejan Tomašević, Dragoljub Vidačić, Aleksandar Trifunović, Rastko Cvetković, Slobodan Kaličanin, Predrag Stojaković i Srđan Jovanović. U narednoj sezoni Crvena zvezda je još ubedljivije došla do 14. titule državnog prvaka.U finalu plej-ofa deklasiran je večiti rival, Partizan sa 4:1 u pobedama. Svoju 15. šampionsku titulu naši košarkaši su osvojili 1998. godine. Te godine u finalu plej-ofa sa 3:1 u pobedama Zvezda je nadvisila ekipu Železnika.
U poslednjih nekoliko godina naš košarkaški klub se vraća na staze uspeha. Bljesak je viđen u finalu nacionalnog kupa, Kupa Radivoja Koraća (domaći kup poneo je to ime posle ukidanja ovog cenjenog evropskog takmičenja). Tada su crveno-beli u dramatičnim utakmicama finalnog turnira u Novom Sadu najpre nadvisili prvaka države Partizan, onda domaćina Vojvodinu i konačno u finalu i ekipu Refleksa iz Železnika. Neverovatan podatak je da su naši košarkaši sva tri meča, igrana u samo tri dana, dobili u produžecima. Takav podvig se ne pamti, a dobija na značaju jer se do trofeja došlo u značajno oslabljenom sastavu, uključujući i izostanak sa finalne utakmice kapitena i daleko najboljeg igrača Igora Rakočevića. Izbledela sećanja na osvojen kup pre 28 godina osvežili su Goran Jeretin, Igor Rakočević, Vuk Radivojević, Milan Dozet, Miloš Mirković, Norman Ričardson, Milko Bjelica, Aleksandar Đurić, Vladislav Dragojlović, Luka Bogdanović, Čedomir Vitkovac i Aleksej Nešović.