Integralni transport

UVOD

U ovom seminarskom radu razmatra se pojam i opšte karakteristike integralnog transporta. Transport u tehnološkom smislu je put koji sirovine, polufabrikati i gotovi proizvodi pređu od proizvodnje do potrošnje, odnosno do dalje obrade. Transport u širem smislu podrazumeva svaku promenu mesta jednog upakovanog komada od trenutka pakovanja do konačnog završetka njegove distribucije. Nova tehnologija odnosi se na mehanizovani – automatizovani proces proizvodnje transportnih usluga i korišćenje savremenih metoda organizacije procesa (proizvodnje) prevoza. Tehnolog transporta konkretno optimizira tokove materijalnih dobara u sferi njihove distribucije, a prema proizvodnim odnosno traženim zahtevima.
Integralni odnosno savremeni kombinovani transport je prevoz robe od proizvođača do potrošača, od proizvodnje do dalje dorade, sredstvima više vidova saobraćaja, primenog standardizovanih tovarnih jedinica, bez promene “transportnog suda”.

,,Integralni transport predstavlja skup različitih vidova saobraćaja. 0snovni cilj integralnog transporta jeste racionalizacija celokupnog sistema transporta idistribucije robe.”1
,, Racionalizacija procesa transporta podrazumeva pronalaženje najpovoljnijih odnosa pri obavljanju transportnih usluga, tj. uvođenje novih tehničko-tehnoloških i organizacionih metoda koji za određeno izvršenje procesa transporta obezbeđuju minimalni utrošak čovekove pogonske energije, vremena, prostora i materijala, tj. obezbeđuju minimalne ukupne troškove.“

,,Preduslov za što efikasnije obavljanje integralnog transporta jeste postojanje razvijene infrastrukture, ispunjeni tehničko-tehnoloških uslovi i transportna sredstva.
Ispunjavanjem ovih uslova korisnici dobijaju potpunu uslugu, na efikasan i racionalan način, što podrazumeva prevoz robe od proizvođača do potrošača.“

OSNOVNE KARAKTERISTIKE INTEGRALNOG TRANSPORTA

• nov i kvalitetan način prevoza,
• paralelno razbijanje sa klasičnim transportom,
• visok stepen standardizacije,
• integrisanje sa proizvodnjom,
• njegovo neuvođenje vodi zemlju u izolaciju.

POJAM INTEGRALNOG TRANSPORTA

Transport u tehnološkom smislu je put koji sirovine, polufabrikati i gotovi proizvodi pređu od proizvodnje do potrošnje, odnosno do dalje obrade. Transport u širem smislu podrazumeva svaku promenu mesta jednog upakovanog komada od trenutka pakovanja do konačnog završetka njegove distribucije. Transportni sistem čine sve grane (vidovi) saobraćaja, istorijski nastale u raznim vremenskim periodima. Transportni procesi su postupci koji se sprovode u toku vremena i prostora i kojima je cilj utovar, istovar, prevoz i skladištenje robe.

Tehnologija u širem smislu reči podrazumeva primenu nauke, opštih znanja i veštine u realizaciji proizvodnje, koja se postiže uz pomoć sredstava za proizvodju i odgovarajućih načina za obradu konkretnog predmeta odnosno izvršenja transportne usluge u transportu.

Nova tehnologija odnosi se na mehanizovani – automatizovani proces proizvodnje transportnih usluga i korišćenje savremenih metoda organizacije procesa (proizvodje) prevoza.
Racionalizacija procesa transporta podrazumeva pronalaženje najpovoljnijih odnosa pri obavljanju transportnih usluga, tj. uvođenje novih tehničko-tehnoloških i organizacionih metoda koji za određeno izvršenje procesa transporta obezbeđuju minimalni utrošak čovekove pogonske energije, vremena, prostora i materijala, tj. obezbeđuju minimalne ukupne troškove.

Tehnolog transporta konkretno optimizira tokove materijalnih dobara u sferi njihove distribucije, a prema proizvodnim odnosno traženim zahtevima. Integralni odnosno savremeni kombinovani transport je prevoz robe od proizvođača do potrošača, od proizvodnje do dalje dorade, sredstvima više vidova saobraćaja, primenog standardizovanih tovarnih jedinica, bez promene “transportnog suda”.

Zatvoreni transportni lanac je celokupnost svih unutrašnjih i spoljnih prevoza kojima se moraju podvrgnuti sirovine, polufabrikati i gotovi proizvodi pri prevoženju, preradi i montaži, pakovanju i transportu do mesta potrošnje, uz korišćenje tovarnih jedinica istih, standardizovanih dimenzija i nosivosti.

SISTEM TRANSPORTNO-MANIPULATIVNIH JEDINICA
Sistem transportno-manipulativnih jedinica čine sledeće merne količine tereta, tj. komadne robe:

• jedinica rukovanja ili (pakovanja),
• jedinica tereta,
• jedinica otpreme ili transporta,
• jedinica skladištenja.

Transportni proces se sastoji iz sledećih faza i podfaza:
1. opsluživanja robe pre prevoznog radapriprema tereta za transport,

• špediterske aktivnosti,
• utovar u transportno sredstvo.

2. prevoznog rada

• direktan prevoz,
• kombinovan prevoz.

3. opsluživanja po izvršenju prevoznog rada

• špediterske aktivnosti,
• istovar,
• pripreme za skladištenje.

Postoje dve vrste kombinovanog transporta, i to:

• kombinovani transport komadnih pošiljaka koji se ostvaruje pomoću paleta i malih kontejnera,
• kombinovani transport koji se ostvaruje prevozom velikih kontejnera i tovarnih jedinica Hucke-pack-sistema.

OSNOVNE KARAKTERISTIKE POJEDNIH VRSTA (VIDOVA) TRANSPORTA

Železnički saobraćaj
Prednosti su:

• nezavisan je od klimatskih prilika,
• velika količinska sposobnost prevoza,
• udobnost, brzina i učestalost vožnje,
• visoka produktivnost,
• masovni prevoz,
• mogućnost primene automatizacije.

Nedostaci su:

• neelastičnost (krutost),
• visoka cena koštanja,
• veća potrošnja goriva po jedinici prevoza u odnosi na vodni saobraćaj,
• manja efikasnost iskorišćavanja kapaciteta u odnosu na vodni saobraćaj a znatno veća u odnosu na drumski.