Kosti i mehaničke osobine kostiju

Uvod

Lokomotorni aparat čovjeka (LMA) predstavlja njegov koštano – zglobno – mišićni sistem koji mu omogućava promjenu položaja u prostoru i sve druge voljne mehaničke pokrete.On se sastoji iz dva dijela i to: aktvni i pasivni dio.
U aktivni dio aparata za kretanje spadaju mišići, i to skeletni mišići jer jedino oni posjeduju vlastitu motoriku,  dok njegov pasivni dio čine kosti i zglobovi.
Struktura lokomotornog aprata
Jedan od osnovnih problema humane lokomocije je složenost structure I funkcije čovjekovog tijela. Kompleksnost strukture lokomotornog aparata čovjeka je posljedica  ogromnog broja pokretnih i polupokretnih zglobova koji imaju od jedne do tri ose rotacije, ili u njima koštane površne klize jedna prema drugoj. Kao ilustracija može da posluži slikoviti model, po kome je lokomotorni aparat sastavljen od 176 segmenata međusobno spojenih odgovarajućim brojem zglobova ( slika 3. ) Na slici se vidi samo 88 segmenata , jer preostalih 88 pripada drugoj ruci, nozi i polovini grudnog koša koji nisu prikazani. S druge strane, tijelo sadrži tkiva I organe čije se mehaničke osobine međusobno znatno razlikuju. Dok kosti mogu da se s velikim stepenom pouzdanosti aproksimuju idealno krutim tijelima, koža, mišići, vezivno tkivo itd. Imaju izrazite viskozno-elastične osobine. Dodatnu komplikaciju čini postojanje tjelesnih tečnosti, čiju je promjenu distribucija unutar tijela teško pratiti tokom kretanja.
Kada se u obzir uzmu svi navedeni razlozi, očigledno je zbog  čega se lokomotorni aparat čovjeka (kao i većine životinja) smatra jednim od najsloženijih mehaničkih sistema kojima se bavi savremena nauka.

Kosti

Anatomija kostiju

Savršena ravnoteža između različitih vrsta tkiva zaslužna je za čudesnu lakoću i otpornost kosti. Dok joj je unutrašnjost spužvasta, lagana i elastična, vanjski slojevi kosti moraju biti čvrsti kako bi zašitili krvne žile i dragocjenu koštanu srž.Koštana srž je “tvornica” u kojoj nastaju sva krvna tjelašca.
Pločice koštanog tkiva (lamele) su zbijene na površini kostiju (zbijeno tkivo), a u njenoj dubini one obrazuju koštane gredice koje su međusobno isprepletene i odvojene šupljinicama (sunđerasto koštano tkivo), u kojima se nalazi koštana srž. Svaka kost je po cijeloj površini prekrivena pokosnicom u kojoj se nalaze mlade koštane ćelije (osteoblasti). U dubini kostiju nalaze se krupnije koštane ćelije (osteoklasti) koje rastvaraju koštano tijelo. Ovakva antagonistička uloga dviju vrsta koštanih ćelija omogućava svakoj kosti osnovnu vitalnost. Svaka kost se u toku života istovremeno neprekidno ruši i obnavlja (periostalna geneza).