Proizvodnja duvana

UVOD

Površine pod duvanom u svetu kreću se između 4,2 i 4,6 miliona hektara sa kojih se ubere 5,2 do 5,7 miliona tona sirovog duvana. Najveća proizvodnja je u Aziji (oko 33%) od čega na Kinu otpada oko 13%, što je uz USA svrstava u sam svetski vrh. Severna i Centralna Amerika daju oko 23% svetske proizvodnje, Južna Amerika oko 12%, Afrika oko 4%, Okeanija oko 1%, a Evropa oko 12%.
Kretanje proizvodnje duvana u svetu prema osnovnim tehnološkim grupama je sledeće: virxinija flue-cured oko 40%, berlej 10%, orijentalni, poluorijentalni (dopunski) oko 16%, dok na ostale tipove otpada oko 34%.
Najveći proizvođači duvana u Evropi su: Države bivšeg SSSR, Turska, Bugarska, Grčka, Italija i Poljska.
Proizvodnja duvana, njegova obrada i prerada predstavljaju jedinstvenu privrednu granu, koja zauzima značajno mesto u privredi Jugoslavije. Proizvodnja duvana kreće se od 10.000 do 14.000 tona na površinama između 7.000 i 10.000 hekatara i prosečnim prinosima od oko 1.400 kg/ha.
U strukturi proizvodnje berlej je najzastupljeniji sa oko 45%, a potom orijentalni duvan sa oko 42%. Proizvodnja ostalih tipova (virxinija flue-cured, dopunski, cigarni) kreće se oko 13%.
S obzirom na veliki interes koji predstavlja duvan za našu zemlju, a posebno za neke njene rejone, uz uvažavanje povoljnih prirodnih uslova korisno je bolje poznavanje tehnologije njegove proizvodnje. Kako se u nas proizvodi više tipova duvana, potrebno je poznavanje specifičnosti u proizvodnji svakog tipa posebno.

POREKLO I ISTORIJA KULTURE

Duvan (Nicotiana tabacum L.) i krhka (mahorka) Nicotiana rustica L.) pripadaju rodu Nicotiana, familiji Solanaceae. Rod Nicotiana obuhvata preko 70 do sada poznatih vrsta. Najveći deo vodi poreklo iz Južne i Severne Amerike, a manje iz Australije. Obe gajene vrste (duvan i krxa) vode poreklo iz Južne Amerike.

MORFOLOŠKE I BIOLOŠKE OSOBINE

Duvan je jednogodišnja biljka. Međutim, u tropskim predelima vegetacioni period može da traje više godina.

Koren
Duvan ima vretenast koren sa velikim brojem žila i žilica koje se uglavnom nalaze u orničnom sloju zemljišta.

Stablo
Stablo je uspravno, člankovito, okruglo, ispunjeno parenhimom. Visina stabla varira od 0,5-3,0 m što zavisi od sorte, ekoloških uslova i primenjene agrotehnike. Članci (internodije) su duži i deblji u donjem a kraći i tanju u gornjem delu stabla. Broj i dužina internodija su sortna osobina.
Izgled (habitus) biljke može biti: konusan, dvostruko konusan, obrnuto konusan, cilindričan i eliptičan.