Radarska kontrola

Sve do kraja Drugog svetskog rata, vozači automobila nisu vodili računa o ograničenjima brzine. Način vožnje je po pravilu bio diktiran snagom motora vozila i kvalitetom puta. Razvojem radarskih sistema tokom Drugog svetskog rata, usavršavanjem elektronske opreme sposobne za rad na veoma visokim frenkvencijama i njenim uvođenjem u civilnu upotrebu, stvoreni su uslovi da budu razvijeni mali, mobilni sistemi pogodni za kontrolu brzine vozila na putu.
Način vršenja kontrolisanja brzine kretanja vozila kao i uređaja kojima se ona vrši propisani su u Pravilniku o merilima brzine vozila u saobraćaju. Propisana tačnost merenja i upotreba uređaja propisane su zakonom kojim se uređuje metrologija. Kontrolu brzine kretanja vrši MUP, konkretnije saobraćajna policija.

2. NAČINI I OBLICI KONTROLE

Merenje brzine vozila u saobraćaju vrši se primenom jedne od sledećih metoda merenja:
1) metoda stacionarnog merenja;
2) metoda pokretnog merenja.
Za pokretno merenje brzine koristi se isključivo radarski uređaji.