Religija

UVOD

Reč religija vodi poreklo od latinske reči ,,religare” što znači ponovo svezati, prepovezati. Ovaj termin prvi put je upotrebio Laktancije govoreći o vezi čoveka sa prirodom, drugim bićima i Bogom.To je društvena pojava koja podleže određenim zakonima nastajanja, razvoja i nestajanja i možemo je definisati kao duhovnu povezanost jedne grupe ljudi sa nekim višim, svetim bićem, odnosno Bogom. Bog (na sanskritskom ,,gospodar hleba”) je ljudska zamisao o nekoj natprirodnoj, onostranoj sili.
Svaka religija podrazumeva više ili manje jednostavno učenje koje se odnosi na suštinu, svrhu i poreklo svega postojećeg. Takođe, svaka religija podrazumeva određene oblike verskih zajednica, kao i određene obrede, rituale koje se obavljaju na posvećenim mestima, odnosno u određenim institucijama (crkve, džamije, sinagoge, hramovi…).

Slika 1. Različiti religijski simboli

Podela religije:

Postoje dve vrste religija, politeističke i monoteističke religije, Za politeističke religije (grčki: poli – više, mnogo i theos – bog) karakteristično je verovanje u više bogova, različita božanstva koja vladaju različitim sektorima prirode i ljudskog delovanja. Politeizam je karakterističan za stare, prirodne paganske religije. Politeističke religije su više ritualne, obredne nego teorijske i uglavnom ne teže širenju, za razliku od monoteističkih. Najznačajnije stare religije su bile politeističke: egipatska, starogrčka, rimska, odinizam… Gotovo svi narodi na tlu Evrope su pre primanja hrišćansta ispovedali razne paganske, prirodne politeističke religije. Danas su one gotovo iščezle, izuzev hinduizma i plemenskih religija na tlu Afrike.
Za monoteističke religije (grčki: monos- jedan i theos – Bog) je karakteristično obožavanje jednog Bog, i to je osnovna razlika u odnosu na politeističke religije. Druga bitna razlika između politeističkih i monoteističkih religija je u tome što su politeističke religije uglavnom nacionalne, dok su monoteističke nadnacionalne i univerzalne (izuzev jevrejske religije) i u načelu se ne ograničavaju na jedan klan, pleme, narod ili državu.

U svim monoteističkim religijama se mogu naći izvesne zajedničke karakteristike.
Prva zajednička karakteristika je već spomenuti univerzionalni, nadnacionalni karakter. Druga – sve monoteističke religije su otkrivene, a to znači da su ih osnovali I utemeljili proroci – religijski I moralni reformatori kojima se, svakom ponaosob, otkrio, u duhu prikazao Bog. Treća zajednička karakteristika – sve monoteističke religije su soteriološke , što znači da je prorok u isto vreme i spasilac, izbavitelj naroda. Četvrta zajednička karakteristika je protivčulno, asketsko i aseksualno stanovište koje zauzimaju sve monoteističke religije, stavljajući duhovno iznad materijalnog i telesnog, neke čak i proglašavajući nagone I strasti za zlo.