Softver računara

 
1.UVOD

Softver su programi (naredbe, instrukcije) koji ‘govore’ računaru kako treba da izvršava određene zadatke. Softver je način zapisa algoritama u obliku koji je razumljiv računaru.

Pojam softver je prvi put iskoristio John W. Tukey, inženjer informatike, 1957. godine. Pojam je nastao kao analogija pojmu hardver. Naime, na engleskom reč hardver znaci tvrdotvorina, odnosno tvrde stvari (hard = tvrdo). Nasuprot tome reč soft znači meko.
Verovatno najbolja definicija za pojam softver potiče od Instituta inženjera Elektrotehnike i Elektronike (The Institute of Electrical and Electronics Engineers – IEEE), koja glasi:

Sveobuhvatni zbir informatičkih programa, procesa, pravila; dokumentacije i datoteka u vezi, koji čine deo operacija jednog informatičkog sistema.

2.POJAM SOFTVERA

Dva osnovna tipa softvera su:

Sistemski softver – programi koji se koriste za direktno upravljanje fizičkim delom računara, odnosno hardverom. Ovaj softver omogućava interakciju korisničkog softvera sa hardverom. Moderni naziv za sistemski softver je operativni sistem. Neki teoretičari informatike smatraju kompajler i ostale alatke za razvoj softvera delom sistemskog softvera.

Korisnički softver – programi namenjeni krajnjim korisnicima računarskog sistema. To su dakle programi sa kojima korisnici sistema obraduju podatke.
Izvršavanje softvera ili programa od strane korisnika računarskog sistema danas obično uključuje učitavanje korisničkog softvera i podataka sa hard diska, interaktivnu obradu podataka i pohranjivanje podataka na hard disk. U prošlosti su se umesto hard diska koristile magnetne trake ili neki drugi tip trajne memorije.
Računar u toku izvršavanja softvera prati unapred utvrden niz naredbi da bi omogućio korisniku da podatke obradi na odgovarajući način.