Strategija razvoja saobraćaja Crne Gore

I pored postojanja velikog broja studija i analiza, u Crnoj Gori do sada nije usvojen dokument
koji bi na sveobuhvatan način definisao okvir za donošenje strateških odluka u oblasti
saobraćaja. Neophodnost postojanja ovakvog dokumenta pojačana je potrebom bržeg
ekonomskog razvoja Crne Gore, nakon stagnacije ekonomije u posljednjoj deceniji 20. vijeka,
kao i odlučnošću Crne Gore da se na najbrži način integriše u evropski politički, ekonomski, a
samim tim i saobraćajni okvir.
S obzirom na svoju veličinu i stanje ekonomije, Crna Gora nije u mogućnosti da iz izvornih
prihoda obezbjedjuje (makar ne u kratkom i srednjem roku) sredstva za velike infrastrukturne
projekte, kao što je izgradnja autoputeva, aerodroma, željezničkih pruga, luka itd. U tom dijelu,
neophodna je podrška finansijskih institucija i partnerstvo sa privatnim sektorom, koji zahtijevaju
jasne strateške dokumente iz kojih se vidi značaj i ekonomska opravdanost takvih investicija.
U novom kontekstu održivog razvoja mora se obezbijediti finansiranje razvoja infrastrukture, na
način kojim se eliminišu uska grla u saobraćaju i postiže ravnoteža korišćenja izmedju
pomorskog i željezničkog saobraćaja u odnosu na drumski saobraćaj. Na operativnom nivou
neophodno je obezbijediti razvoj intermodalnosti i postavljanje sigurnosti i kvaliteta usluga u
središte aktivnosti. Korisnicima transporta se mora obezbijediti aktivno učešće u procesima
odlučivanja u transportno-logističkom lancu.
Nedovoljno razvijena putna mreža, problemi koji postoje u želježničkom sektoru vezani za stanje
infrastrukture i zaostalost voznih sredstava, zahtjevi za efikasnije funkcionisanje aerodroma, te
nisko korišćenje kapaciteta Luke Bar, ne daju dovoljno snažan podsticaj razvoju privrednih
aktivnosti.
Nadalje, slaba saobraćajna povezanost Crne Gore sa okruženjem, nedovoljna raspoloživost
iskusnog i u tržišnim uslovima obučavanog visoko-stručnog kadra i nedovoljna ulaganja u
istraživačko-razvojne aktivnosti, predstavljaju bitna ograničenja za popravljanje tržišnog položaja
privrednih društava koja pružaju transportne usluge. Ono što posebno brine, jeste činjenica da
je za ostvarenje pozitivnih efekata promjena u ovoj sferi potrebno dosta vremena, koje je sa
stanovišta motivacije i spremnosti za promjene, najograničeniji resurs.
Strategija razvoja saobraćaja je zasnovana na realnoj slici postojećeg stanja, identifikovanim
problemima, analizi rješenja i u skladu sa tim definisanim aktivnostima koje će dovesti do
rezultata.