Žanrovi medijske zabavne produkcije

UVOD

Ako se pođe od shvatanja da je svrha medijske delatnosti zadovoljavanje određenih ljudskih potreba, to podrazumeva uzimanje u obzir njihove raznolikosti, a, s obzirom na to, i postojanje različitih oblasti ove delatnosti koje se bave proizvodnjom određene vrste medijskog sadržaja, namenjenih ostvarivanju njene višestruke svrsishodnosti. Ljudi se, naime obraćaju medijima, kako bi pribavili informacije o, za njih važnim (ili interesantnim) događajima i pitanjima, da bi se zabavili, stekli nova ili upotpunili postojeća znanja. Zadovoljavanje potreba dovodi se u neposrednu vezu sa funkcijama medija, i to određena vrsta prvih sa određenom vrstom potonjih. Utoliko se govori o njihovoj informativnoj, zabavnoj, obrazovnoj, ili nekoj drugoj funkciji, već prema tome koja potreba se ima u vidu. Međutim, valja napomenuti da mediji imaju i druge funkcije, čije obavljanje ne samo što se ne mora ticati potreba pojedinaca, nego njegova namena i učinak mogu biti, bar za neke od njih, nepoželjni i štetni.
Televizija je napravila nezapamćen kulturni i komunikacijski preobražaj zahvaljujući osobenom korenspondiranju slike i moćnih kolektivnih arhetipova.
Tradicionalna žanrovska klasifikacija bila je na izvestan način linearna i jednostavna. U novom milenijumu paralelno sa razvojem novih medija razvija se i perceptivni aparat gledalaca. Gledaoci su danas zahtevniji, brži, zainteresovani za multimedijalne sadržaje i sposobni za pravilnu percepciju brze smene različitih žanrova.
Novi žanrovi su pretežno kombinacije osnovnih žanrova ili uznapredovani bazni žanrovski modeli.

 
TELEVIZIJA NEKAD I SAD

Koncept televizije je u početku bio potpuno različit od onoga što ona danas predstavlja za savremeno društvo. Šezdesetih i sedamdesetih godina 20. veka je televizijski program bio vremenski ograničen i nije emitovan 24 sata dnevno. Televizor se uključivao samo za pojedine emisije. U to vreme TV žanrovi su bili jasno profilisani. Krajem 20. i početkom 21. veka, televizijski medij postaje široko rasprostranjen u svim modernim društvima. Današnja istraživanja pokazuju da preko 98% stanovnika Amerike poseduje TV prijemnik, da preko 60% ima više od jednog televizora u domaćinstvu, kao i da prosečni Evropljanin provodi dnevno čak 7,5 sati gledajući TV program. U Srbiji prosečno vreme praćenja televizijskog programa tokom dana u 2009. godini iznosi 5 sati i 3 minuta, što je za 10 minuta duže nego u 2008.godini.
Naučnici sa Univerziteta u San Dijegu su sproveli istraživanje o uticaju mnogobrojnih informacija na ljudski mozak. Izračunali su da ljudi putem medija prime svakodnevno 100.500 reči, odnosno 23 reči svake sekunde. Zatrpanost rečima, odnosno informacijama, prema mišljenju ovih naučnika, izaziva stres, stvara poremećaj koncentracije i vodi u međuljudsku otuđenost. Popularizacija televizijskog medija je donela i nužnu komercijalizaciju, koja se odrazila na kvalitet programa, odnosno pojavu novih ili nestajenje postojećih TV žanrova. Razvoj tehnologija takođe je imao uticaja na TV žanrove. Pojava daljinskog upravljača, kablovske televizije, sve većeg broja kanala imogućnost praćenja tzv. slike u slici promenili su navike gledanja televizije i koncepciju TV žanra. Daljinski upravljač omogućava gledaocu da paralelno prati dva ili više programa, odnosno da menja programe nasumično ili planirano.
Televizijski program se često prekida reklamnim blokovima, te je gledalac prinuđen da prati brzu smenu žanrova i od njega se očekuje da poseduje razvijenu sposobnost brzog prepoznavanja, odnosno njihovog razlikovanja. Sa druge strane, danas je sve vidljivija pojava namernog kombinovanja žanrova na televiziji.
Televizijski diskurs različitih programskih žanrova je interesantan jer se sastoji ne samo od jezičkog, već i od filmskog, odnosno slikovnog izraza. Kombinacija osmišljenih rečenica i osmišljenog niza kadrova čine televizijski diskurs. Metode kombinovanja reči i slike se razlikuju po žanrovima, a istovremeno se kontinuirano inoviraju, kombinuju i prepliću, stalno stvarajući nove TV žanrove