Iako je veoma koristan metal, olovo predstavlja veliku opasnost po čoveka,ali i životnu sredinu. Olovo se smatra za jednog od glavnih zagađivača životne sredine gde dospeva prilikom sagorevanja goriva sa dodatkom olova, zatim iz topionica, livnica, industrije boja, akumulatora, keramike stakla i grafičke industrije.

Svrha ovog seminarskog rada je upoznavanje olova, njegovih jedinjenja, gde se primenjuje, ali prvenstveno kako zagađuje životnu sredinu i utiče na čoveka, kao i mere zaštite, i samo trovanje olovom, kako se izlečiti i reagovati.

U prirodi se olovo najčešće javlja u vidu sulfida, PbS, kao ruda galenit. Sirovo olovo je poluproizvod koji se koristi za dobijanje čistog metala olova. Sirovo olovo sadrži: bakar, antimon, arsen, bizmut, cink, sumpor, kalaj, srebro i zlato. Prečišćavanjem sirovog olova (najčešće elektrolitičkim putem) dobija se čisto olovo plavičastobele boje, samo na svežem preseku je metalnog sjaja, ali brzo potamni od stvorenog sloja oksida i baznog olovo(II)- karbonata, koji ga štite od dalje oksidacije.