Lumbalni sindrom

Lumbalni sindrom je skup simptoma i znakova koji se karakterišu akutnim bolovima ili hronično prisutnim bolom u lumbosakralnom delu kičmenog stuba, uz moguću pojavu grča paravertebralne muskulature i ograničenjem pokretljivosti lumbalnog dela kičme.

Tokom života lumbalni bol doživi 80% ljudi.

Rizici za nastanak lumbalnog sindroma su podizanje tereta, savijanje i uvijanje trupa, izloženost vibracijama, svakodnevna i dugotrajna vožnja automobila , gojaznost i nedovoljna fizička aktivnost. Dugotrajno stajanje, loš položaj tokom spavanja, sedanterni način života ali i intezivni trening takođe povećavaju rizik za pojavu bolova u lumbalnim delu kičme.

Osnovni razlog za pojavu lumbalnog sindroma je slabost muskulature mišićnog midera (abdominalnih i paravertebralnih mišića LS regije), kao i mehaničke promene pršljenova LS regije: spondiloza, spondilolisteza, skolioza, spinalna stenoza, hernija diska.

Lumbalni sindrom je značajan zbog svoje učestalosti i osobine da recidivira, što ovom problemu daje i jedan socio-ekonomski značaj.

2. Etiologija
Uzroci lumbalnog sindroma:
– degenerativni i reumatoidni procesi na kičmenom stubu,
– statički poremećaji,
– povrede kičmenog stuba,
– kongenitalne anomalije,
– oboljenja kičmenog stuba (upalne, metaboličke, infektivne bolesti i tumori)
Degenerativni i reumatski procesi na kičmenom stubu su jako složeni procesi koji zahtevaju sveobuhvatne dijagnostičke procedure, kao i široke i precizne anamnestičke podatke. Ovde nas uglavnom najviše zanimaju degeneratvne promene intervertebralnog diskusa.
Statički poremećaji koji su bitni za lumbalni bolni sindrom su u glavnom vezani za poziciju kičme prilikom zauzimanja određenih položaja tela. Nepravilan položaj tela dovodi do odstupanja od normalne pozicije kičme u miru. Kod nepravilnog položaja kičme povećava se karlični nagib i lumbosakralni ugao, i povećava se lumbalna lordoza. Kod nepravilnog položaja tela bol se javlja zbog iritacije faset zglobova i sinovijalnog tkiva. Zbog svega ovoga veoma je bitna edukacija bolesnika o pravilnom držanju, kao i o načinu obavljanju aktivnosti svakodnevnog života.
Povrede kičmenog stuba su jako česte u poslednje vreme, a dešavaju se kako u saobraćajnim nezgodama, tako i na radnom mestu. Obično dovode do kompresije i istezanja tkiva. Kompresija se vrši na telo pršljena, međupršljenski diskus, zglobove zglobnih nastavaka.
Kongenitalne anomalije kičmenog stuba su urođeni deformiteti koje karakteriše morfološka izobličenost pojedinih delova kičme, praćena većim ili manjih funkcionalnim smetnjama. Postoje i deformiteti koji su posledica kongenitalnih poremećaja osifikacionih centara u razvoju. Oni se manifestuju kao promene corpusa, artikulacionih nastavaka, arcusa, poprečnih i rtnih nastavaka.
Oboljenja kičmenog stuba mogu biti upalne, metaboličke, infektivne prirode, kao i različite vrste tumora.