Trgovinski kapital i profit

Ekonomija je naučna disciplina koja proučava osnovna pravila ponašanja i ekonomske zakonitosti u ekonomskim aktivnostima. U svakoj epohi razvoja, ekonomija proučava ekonomske aktivnosti, kako društvo koristi oskudne resurse radi proizvodnje dobara i usluga i vrši njihovu raspodelu među članovima društva.
Ekonomija je povezana i sa drugim naukama: sociologijom, demografijom, politikom i drugim. Predmet izučavanja ekonomije je podeljen na dve glavne oblasti: mikroekonomiju koja proučava privredne subjekte (domaćinstva i preduzeća) sa stanovišta troškova proizvodnje, i makroekonomiju koja se bavi izučavanjem pojava i procesa kao što su: inflacija, nezaposlenost, industrijska proizvodnja i ekonomija države.
Istorijski posmatrano tokom 12. I 13. Vijeka razvoj zanata doveo je do diferencijacije u samim zanatima, do izdvajanja gornjeg esnafskog sloja koji je počeo da eksploatiše široke mase sitnih majstora. U zanate je počeo da prodire trgovački kapital.

Teorija kapitala je sastavni dio teorije imovine i ona predstavlja centralno pitanje i srž političke ekonomije u okviru koje se detaljno i izučava. Riječ kapital potiče od latinske reči caput, što znači glava, odnosno od pridjeva capitalis-glavni.
Kapital kao riječ se prvi put pojavljuje u srednjem vijeku sa širenjem trgovačkog bogatstva i pojavom kredita. Ono što se obično tada, pa i danas podrazumijevalo pod kapitalom jeste ukupnost dobara koja donose kamate. Kao trgovina kapitala smatra se trgovina likvidnim novcem raspoloživim u roku dužem od jedne godine.
Drugim rječima, tržište kapitala predstavlja institucionalno organizovani prostor sa svim potrebnim elementima neophodnim za njegovo funkcionisanje u tačno određenom vremenu, kao i pravila i uzanse ponašanja učesnika. Osnovna funkcija tržišta kapitala je upravo ta da vrši stalno okupljanje imaoca i tražioca kapital na određenom mjestu i u određeno vrijeme.

1. KAPITAL I FUNKCIJA KAPITALA
Kapital (lat. Capitalis – glavni, caput – glava) u ekonomiji predstavlja vrijednost (u formi novca, imovine ili ljudskih resursa) koja se ulaže u proizvodnju ili neku drugu ekonomsku djelatnost sa osnovnom namjenom da se uveća, odnosno da donese dobit. Kapital se može ulagati u proizvodni ili neproizvodni sektor. Međutim, njegova osnovna namjena je uvijek ista, a to je uvećanje osnovne vrijednosti ili proizvodnja drugih dobara. S obzirom da kapital nije prirodno dobro, on se mora proizvesti ili pozajmiti.
Kapital može biti fizički (oprema, proizvodni i poslovni prostori, sirovine, polugotovi i gotovi proizvodi) i finansijski (gotovina, hartije od vrijednosti itd).
Međutim, treba praviti razliku između kapitala i lične imovine, jer lična imovina ne učestvuje u proizvodnom procesu. U slučaju da se ta imovina proda i dobijeni novac uloži u proizvodnju, lična imovina se u tim uslovima pretvara u kapital.
Kapital se može podijeliti i na:
• fiksni i
• obrtni.
Sredstva koja će se dugo vremena zadržati kao ulaganje u osnovna sredstva predstavljaju fiksni kapital, dok ona sredstva koja se koriste za tekuće finansiranje predstavljaju obrtni kapital.
Osim toga, postoji podjela kapitala na:
• vlasnički i
• pozajmljeni.