Upravljanje katastrofalnim događajima – ublažavanje epidemija

UVOD

Tokom protekle četiri decenije, prirodne nepogode kao što su zemljotresi, vulkanske aktivnosti, klizišta, tropski cikloni, poplave, suše, epidemije i druge opasnosti izazvale su velike gubitke ljudskih života i sredstava za život.
Katastrofalni događaji podjednako uništavaju ekonomsku i socijalnu infrastrukturu i životnu sredinu, a ekonomski gubici su povećani za gotovo 10 puta tokom ovog perioda.
Iz godine u godinu oko 200 miliona ljudi je pogođeno prirodnim katastrofama ili tehnološkim nesrećama širom sveta. Više od 60. 000 ljudi je poginulo, a materijalna šteta se procenjuje na oko 69 milijardi € godišnje u poslednjoj deceniji. Od 1996. Godine, broj geofizičkih (geoloških) katastrofa, registrovanih tokom poslednje decenije ostao je prilično stabilan (na približno istom nivou) , ali došlo je do naglog rasta hidro – meteoroloških katastrofa (klimatskih događaja) , kao što su poplave, tropske oluje, suše, tornada, uragani. Naučnici pretpostavljaju da će se ovaj trend nastaviti i čak bi mogao da poraste kao rezultat globalnih klimatskih promena.
U geografskom smislu, Azija je nesrazmerno više pogođena katastrofalnim događajima od ostatka sveta sa oko 43 % svih prirodnih katastrofa u poslednjoj deceniji. U istom periodu, od ukupnog broja izgubljenih ljudskih života u svetskoj populaciji zbog prirodnih katastrofa u Aziji je registrovano skoro 70 % žrtava.
Uporedo sa razvojem i povećanjem broja stanovništva, nastaje pritisak i promene u obrascu stanovanja i izgradnje, grupisanjem većeg broja ljudi na malim površinama, uništavanje životne sredine i drugo, što ukazuje na to da broj ljudi pogođenih prirodnim katastrofama može da postigne masovno povećanje. Pored naglog razvoja, naučni krugovi sugerišu da će klimatske promene izazvati velike migracije stanovništva i izazvati nove ili pogoršati postojeće konflikte oko oskudnih resursa, kao što su obradivo zemljište ili voda.