Prava pripadnika nacionalnih manjina

Uvod
Jedna od temeljnih pretpostavki demokratije je garantovanje ljudskih prava i sloboda. To su one dragocene vrednosti koje ispunjavaju i čine boljim ljudski život. To je idealni oblik života današnjeg čoveka, slobodnog čoveka, koji uživa određena prava i slobode u društvu. Naravno nije uvek bilo tako. Nekada je zajednica bila važnija od pojedinca, čak iznad njega, čovek nije bio individualizovan, već podređen. Čovek je vekovima bio ponižavan i u podređenom položaju, zapravo bilo je perioda u istoriji kada je bio više rob nego ljudsko biće. Današnja ljudska prava i slobode su rezultat vekovne borbe čoveka za svoja prava i status. Ta mukotrpna isrpljujuća borba čoveka za svoja prava i slobode dovela je krajem 18. i u 19-om veku do slavnih građanskih revolucija i njihovih ustava, tj. deklaracija u kojima su proglašena i zapravo veličana ljudska prava i slobode kao svetinja. Borba je dovela do dugo čekane slobode čoveka. To je dovelo do moderne demokratske zajednice koja služi čoveku. Smatra se da ljudska sloboda nalaze najpotpunije ostvarenje u demokratiji, jer ona od svih političkih uređenja pruža najveće mogućnosti za njeno ostvarenje. Ustavi modernih država grantuju ljudska prava i slobode svojim građanima. Već sa prvim uvođenjem ljudskih prava i sloboda u ustave, javlja se potreba njihove klasifikacije. Danas su ta prava i slobode građana vrlo raznovrsni. Jasno je da iz toga proizilaze i brojne podele, jedna od njih je i podela ljudskih prava : prema nosiocu na individualna i kolektivna; prema stepenu ostvarenosti na formalna i stvarna; prema odnosu pojedinca i države na prava negativnog i prva pozitivnog statusa; prema predmetu na lična, politička, ekonomska i socijalna. LJudska prava i slobode u Republici Srbiji utemeljena su i u Ustavu iz 2006. godine. U odnosu na prethodni Ustav iz 1990. godine, ona su ovde utemeljena na nešto drugačiji način. Ona se regulišu potpunije ( kao npr. prva pripadnika nacionalnih manjina) . Regulišu se i orginalnije, naime, zabrana ropstva, prava na slobodan razvoj ličnosti, pravo na pravnu ličnost, na utočiste i neka druga prava ne pominju se u prethodnom Ustavu. Sva ta prava su garantovana novim Ustavom, koji pored toga sadrži pravo na državljanstvo kao značajno moderno pravo, zatim antidiskriminatorsku formulu, po kojoj su svi pred Ustavom i zakonom jednaki i uživaju jednaku zaštitu bez diskriminacije. Sva ljudska prava i slobode garantovani Ustavom iz 2006. godine mogu se podeliti na četiri grupe: 1. lična prava i slobode; 2. politička prava i slobode; 3. ekonomska i socijalna prava i slobode; 4. kulturno-obrazovna prava i slobode . Kulturno obrazovnim pravima i slobodama pripadaju i prava pripadnika nacionalnih manjina, što je ujedno i tema ovog seminarskog rada i tim pravom ćemo se detaljnije baviti u daljem izlaganju.

1. Definicija i pojam manjina
Pripadnost jednoj manjini moguće je ceniti na osnovu subjektivnih elemenata, tj. izjave konretnog lica o pripadnosti određenoj manjini ili na osnovu objektivnih elemenata, tj. postojanja određenih činjenica koje objektivno uslovljavaju pripadnost jednog lica određenoj manjinskoj grupaciji, kao što je, na primer, pripadnost određenoj verskoj organizaciji. Pod manjinom se podrazumevaju grupe pojedinaca, državljana jedne države, koja se od brojno preovlađujuće grupe državljana razlikuje po svom etničkom poreklu, jeziku, nacionalnoj ili verskoj pripadnosti. Često se pojedina obeležja manjina javljaju skupno, npr. može se poklopiti rasno, versko i jezičko sa nacionalnim. Ali, moguće je da se unutar nacionalne zajednice izdvajaju grupe koje sjedinjuje samo