Organi upravljanja Evropskom unijom

UVOD

Još u srednjem vijeku nastale su ideje ujedinjenja evropskih država. Prva inicijativa za integracijama na području današnje Evrope datira još iz XIV vijeka. Prijedlozi u prošlosti su se razlikovali od prijedloga koji je uslijedio nakon II svjetskog rata.
U XVIII vijeku njemački filozof Imanuel Kant iznosi koncepciju jedne federalno organizovane Evrope republikanskih država koja treba da se temelji na dva osnovna principa:

1.    Građanski ustav u svakoj državi treba da bude republikanski,
2.    Međunarodno pravo treba da se zasniva na federalizmu slobodnih država.

Međutim zajednički imenitelj u integracionim pristupima bio je, da je za evropski mir najveća opasnost, sistem nacionalnih država sa jakim nacionalizmom.
Evropska unija, kao oblik ujedinjenja evropskih država se prvi put pominje u jednom zvaničnom dokumentu iz 1930. godine – memorandumu, koga je francuski ministar spoljnih poslova Aristid Brijan uputio Društvu naroda. U memorandumu je bilo predloženo osnivanje Evropske unije, kao federalnog saveza naroda Evrope. To je podržao i ministar spoljnih poslova Gustav Stresman, ali se te ideje nisu ostvarile zbog promjena u Njemačkoj. Određeni oblici udruživanja država stvarali su povoljnu klimu koja je, malo po malo, uticala na stvaranje većih asocijacija država u Evropi. Istorija Evropske unije predstavlja vremenski period koji počinje 1952. godine osnivanjem prve evropske nadnacionalne ekonomske zajednice — Evropske zajednice za ugalj i čelik. U Evropi su 1958. godine osnovane još dvije nadnacionalne zajednice — Evropska ekonomska zajednica i Evropska zajednica za atomsku energiju, koje su se 1967. zajedno sa Evropskom zajednicom za ugalj i čelik ujedinile u Evropsku zajednicu. Kao samostalna nadnacionalna zajednica, Evropska zajednica je prestala da postoji 1993. godine kada je, postavši jedan od tri stuba Evropske unije, ušla u njen sastav. Od svog nastanka, pa do današnjih dana, Evropska unija je rasla i razvijala se. Ono što je počelo kao šestočlana organizacija za slobodnu trgovinu industrijskim sirovinama, razvilo se u jedinstvenu uniju unutar čijih 27 članica je omogućeno slobodno kretanje ljudi, roba, usluga i kapitala. Njeni građani se služe zajedničkom valutom, a članice ostvaruju jako blisku saradnju u pravnim, policijskim, odbrambenim i spoljnopolitičkim pitanjima.
Od zajednice koja je izgradila Evropu iz pepela nakon Drugog svjetskog rata (EZUČ), prerasla je u uniju sa oko 500 miliona stanovnika, sa najvišim bruto društvenim proizvodom na svijetu. Evropska unija stvara jedinstveno tržište putem sistema zakona koji se primjenjuje u svim državama članicama, što garantuje slobodan protok ljudi, roba, usluga i kapitala. Ona zadržava zajedničku trgovinsku politiku, poljoprivrednu politiku i politika u oblasti ribarstva i regionalnog razvoja. Evropska unija je 1999. uvela zajedničku valutu evro, koju je do sada usvojilo 13 država članica. Evropska zajednica je zadržala postojanje i pravni kontinuitet. Ugovor iz Amsterdama je ukinuo odredbe fuzionog ugovora od 8. aprila 1965. kojim su objedinjena rješenja triju zajednica i najbolja rješenja preuzeo za sebe. Ključne organe EZ preuzima Evropska unija ili ih EU samo “posuđuje”, koristeći se subjektivitetom organa EZ. Ovi organi, ponovo definisani ugovorom iz Amsterdama, zadržavaju puni kontinuitet prava, obaveza i nadležnosti kao organi Evropske unije .