Organizacija marketinga destinacije

UVOD

 1. Marketing destinacije  

Turizam kao privredna djelatnost zauzima sve veci znacaj u svjetskoj ekonomiji. Ovaj trend raste svake godine I prihodi od turizma se konstantno povecavaju sirom svijeta. Njihovo ucesce u BDP raste. Destinacijom se smatrala geografski dobro definisana oblast kao što je zemlja, ostrvo ili grad. Međutim, ima stavova da destinacija moze biti i perceptivni koncept subjektivno interpretiran od strane potrosaca u zavisnosti od njegove licnosti, kulturne predispozicije, svrhe posete, nivoa obrazovanja, iskustva i drugih faktora. Ipak, najčešće se definiše kao geografska oblast od strane potrošača shvaćena kao jedinstveni entitet sa političkim i zakonskim okvirom za turistički marketing i planiranje.
Marketing strategija turističke destinacije je jedna od podstrategija generalne strategije razvoja turizma na određenoj destinaciji. Veliki broj učesnika uključen je u planiranje, proizvodnju, razvoj i isporuku turističkog proizvoda. Konfliktnost njihovih interesa čini marketing i menadžment destinacije naročito komplikovanim. Kompoziciju destinacije takođe čini skup pojedinačnih (ličnih) i profesionalnih interesa ljudi koji žive i rade u datoj oblasti. Dakle, sve strategije i aktivnosti marketinga i menadžmenta treba da uzmu u obzir mogućnosti i želje svih učesnika. Kompromis interesa je pretpostavka uspeha.

2. Koncepcija marketinga u turizmu na makro nivou

Destinacijama se ne može upravljati kao preduzećima. One su skupine velikog broja malih turističkih i «neturističkih» preduzeća koja primenjuju sopstvene marketing strategije. Najveći izazov sa kojim se suočava marketing destinacije je ostvarivanje kooperacije između individualnih preduzetnika i mobilisanje resursa ka stvaranju istinski integrisanog marketing miksa i sistema isporuke.

Operativna primena destinacionog marketinga treba da se zasniva na sledećim principima:
•    Destinacioni marketing je jedna od najvažnijih aktivnosti menadžmenta turističke destinacije, čiji je zadatak da objedini i uskladi marketinško pozicioniranje svih učesnika u strukturi turističke ponude.
•    Predmet mu je uvek jedinstven turistički proizvod destinacije, koji podrazumeva prostorno i vremenski povezan skup proizvoda i usluga koji predstavljaju skup različitosti i nose obeležja svakog pojedinog lokaliteta (subregija i turističkih mesta).
•    Pred destinacioni marketing postavlja se složen zadatak objedinjavanja heterogene ponude velikog broja individualnih preduzetnika različitog stepena moći i sposobnosti, koji moraju biti svesni da samo delovanjem sinergijskog procesa na nivou turističke destinacije može doći do umnožavanja koristi koje bi oni pojedinačno ostvarili (economic of scale effect). Da bi se to postiglo, potrebno je pozicionirati destinacioni menadžment i jasno precizirati ovlašćenja koja u tim okvirima ima marketing menadžment destinacije, čiji zadaci, ovlašćenja, prava i odgovornosti moraju biti jasno definisane.
•    Pravilo da informacija putuje prva, a da je zatim slede turisti, stavlja naglasak na moderne informacone tehnologije, što podrazumeva obaveznu primenu specijalizovanog softvera u funkciji stvaranja jedinstvene baze podataka i visok stepen korišćenja interneta. U bazi podataka treba obezbediti informacije o lancu vrednosti, tj. svim fazama stvaranja turističkog proizvoda, radi kontinuirane ocene zadovoljava li on zahteve korisnika i predstavlja li za njih očekivanu vrednost, uz istovremeno merenje stepena ostvarivanja strateških ciljeva.
•    Destinacioni marketing mora se oslanjati na prepoznatljivost, iz koje se izvodi prodajna poruka, kao odraz specifičnosti turističke destinacije i sposobnosti turističkog menadžmenta da komparativne prednosti pretvori u konkurentske prednosti, dugoročnost i inovativnost.