Organizacija preduzeća

Uvod

U ovom radu baviću se analizom strukture i organizacije preduzeća “Novosadska toplana”, mapiranjem problema koji postoje u organizaciji i prezentovanjem mogućih rešenja.

Tokom izrade ovog seminarskog rada koristila sam sve podatke koje sam uspela da prikupim o preduzeću “Novosadska Toplana”, prevashodno sa internet sajta preduzeća i koristeći se stručnom literaturom, obezbeđenom od strane fakultetskog osoblja.

Radi što transparentnijeg pristupa radu, opredelila sam se da na početku predstavim osnovne informacije o preduzeću, a zatim da analiziram te informacije. Na osnovu te analize pokušala sam da mapiram neke od najupečatljivijih problema koji postoje kako u organizacionoj strukturi , tako i u samom procesu rada i proizvodnje. Nakon mapiranja problema, konsultovajući se sa dostupnom literaturom i koristeći se informacijama koje sam do sada prikupila, predstavila sam neka od rešenja koja su mi se činila najprihvatljivijim za date probleme.

Istorijat i delatnost firme

Godine 1916. izgrađena je stara električna centrala snage 5,3 MW. To je bila osnova za budući nastanak “Novosadske toplane”. Parni kotlovi ove termoelektrane iskorišćeni su 1961. godine za grejanje novih višestambenih zgrada na području naselja Grbavica. Preduzeće “Novosadska toplana” osnovano je te iste godine u sastavu “Elektrovojvodine”.
Izgradnja daljinskog sistema grejanja zgrada u Novom Sadu, u južnom delu grada, pod zajedničkim nazivom “Sistem Jug”, započeta je 1963. godine. Iste godine započeta je izrada Studije o snabdevanju toplotnom energijom za grejanje Novog Sada. Zbog intenzivne izgradnje više stambenih i javnih objekata na severnom gradskom području, u blizini nove železničke stanice, 1964. godine počinje i izgradnja pripadajuće vrelovodne mreže i kotlarnice. Naredne godine formiran je sistem Toplane “Sever”, kao drugi gradski sistem grejanja.
Prvi planski dokument o snabdevanju toplotnom energijom za grejanje Novog Sada, završen je 1965. godine. Njime su prvi put definisane granice gradskih područja za grejanje iz toplifikacionog sistema, kojima su bili obuhvaćeni samo severni, centralni i južni delovi bačke strane grada. Već naredne godine izgrađen je prvi vrelovodni kotao u Toplani “Jug”, a 1968. godine u toplanama “Jug” i “Sever”. Mazut, koji se koristio kao osnovni energent, zamenjen je prirodnim gasom. Treći gradski sistem grejanja, Toplana “Istok”, priključen je na gasovod i pušten u pogon 1970. godine. Iste godine je zbog izgradnje objekata na Limanima napravljen poseban ogranak trocevne mreže iz Toplane “Jug”.
Odluka o izgradnji Termoelektrane-toplane “Novi Sad” je doneta 1974. godine, u okviru “Elektrovojvodine”, a pripreme za izgradnju počele su tri godine kasnije. Ovaj objekat, smešten na levoj obali Dunava, namenjen je kombinovanoj proizvodnji električne energije, toplotne energije za grejanje i tehnološke pare za industrijsku zonu grada. Kao gorivo koristi prirodni gas, dok je alternativno gorivo mazut. Godine 1976. planirano je da se na ovu toplanu priključe potrošači na Novom naselju i Detelinari, Telepu, i delu Limana IV, zatim bolnica i preduzeće “Jugoalat”.