Srbi u Vojvodini u 19 veku

Ticanova buna 1807.god.

U prve tri decenije XIX veka,među seljacima u Sremu i Slavoniji,kao i među graničarima u Banatu,došlo je do nekoliko narodnih pokreta koji su imali duboke socijalno-ekonomske korene,a od kojih su neki,imali i nacionalno-oslobodilačko obeležje pošto su se javili pod uticajem I srpskog ustanka.
Razvijanje manufakture i industrijske proizvodnje u „naslednim zemljama“ Habsburške monarhije, i otvaranjem italijanskog i austrijskog tržišta za poljoprivredne proizvode sa područja Vojvodine uz izrazito opadanje vrednosti austrijske valute i poplave papirnog novca,ubrzavali su uključivanje feudalnog poseda u robno-novčanu privredu.Povećanu potrebu za novcem spahije nisu mogle da zadovolje vođenjem racionalne i na savremenoj tehnici zasnovane poljoprivredne proizvodnje,nego gotovo isključivo povećanjem radne rente, i obrade sopstvenih (alodijalnih) zemalja,povećanjem šumskih taksi, ubiranjem dažbina u metalnom novcu,povećanjem zakupa i arendi,kao i uvođenjem novih i obnavljanju starih,već zaboravljenih dažbina.Da bi uvećali alodijalno zemljište,feudalni posednici su pristupali novom premeravanju opštinske i seljačke zemlje.Pri tome su prisvajali znatne delove opštinskih pašnjaka ili šuma, a sa druge strane povećavali broj seljačkih čestica zemlje (sesija) kako bi mogli povećati i količinu rabote i novčanih pa i naturalnih dažbina koje su seljaci morali davati kao zakonitu,urbarijalnu obavezu.