Internet protokoli i aplikacije

U V O D

Računarska mreža je pojam koji se odnosi na računare i druge uređaje koji su međusobno povezani radi međusobne komunikacije i deljenja podataka. U računarskoj mreži osim računara mogu biti i hub-ovi (razvodnici), switch-evi (skretnice) i router-i (usmerivači). Različite tehnologije mogu se koristiti za prenos podataka putem računarske mreže, uključujući kablove, radio talase i mikrotalasni prenos. Veza između dva računara koji dele svoje resurse može da se nazove računarskom mrežom.
Komunikacija između računarskih sistema može se svrstati u nekoliko grupa :
– neposredna komunikacija;
– prenos datoteka;
– distribuirana obrada podataka;
– centralizovana kontrola;
– pretraživanje baza podataka;
– raspodela i korišćenje udaljenih računarskih resursa;
– komercijalni servisi.
Na osnovu veličine, računarske mreže se dele po području koje pokrivaju, pa se tako mogu podeliti na: PAN – Personal Area Network – odnosi se na mreže koje se tiču jednog korisnika; LAN – Local Area Network – mreže koje pokrivaju manje geografske oblasti kao što su kancelarije, poslovne zgrade, itd.; CAN – Campus Area Network – mreže koje povezuju dve ili više LAN mreža, i koje se odnose na univerzitetske kampove, vojne baze, i dr.; MAN – Metropolitan Area Network – povezuju više LAN i/ili CAN mreža i odnose se na područje jednog grada; WAN – Wide Area Network – je komunikacijska mreža koja povezuje sve mreže na širem geografskom području kao što je država, region, ili kontinent.
U ovom radu će nešto više biti rečeno o WAN mreži koja obuhvata sve gore navedene vrste komunikacija i predstavlja mrežu svih mreža – INTERNET.

I INTERNET PROTOKOLI I APLIKACIJE
1. INTERNET PROTOKOLI
1.1. Pojam interneta i njegov razvoj kroz istoriju
Internet je globalna računarska mreža. Pre svega, pojam internet znači mreža unutar mreže, ili interna konekcija između više računara. Strukturno postoje male mreže koje se međusobno vezuju, i time čine ovu strukturu. Internet se sve više naziva globalnom mrežom informacija (velika internacionalna – globalna baza podataka). Broj računara na internetu je vrlo teško proceniti. Količina informacija koju ti serveri poseduju je ogromna, i teško je proceniti i prikazati realno kolika je ona zaista.
Već od prvih dana pa sve do danas, internet je proslavio mnogo „rođendana“, ali koji je pravi teško će se složiti i najbolji poznavaoci istorije informatike. Neki tvrde da je to 1961. godina kada je dr Leonard Klajnrok na univerzitetu MIT prvi put objavio rad o packet-swiching tehnologiji. Neki navode 1969. godinu kao godinu rođenja interneta jer je tada Ministarstvo odbrane SAD-a odabralo Advanced Research Project Agency Network, poznatiju kao ARPANET, za istraživanje i razvoj komunikacija i komandne mreže koja bi mogla da preživi nuklearni napad od potencijalnog neprijatelja. Sedamdesete godine donele su nekoliko veoma važnih otkrića koja su obeležila razvoj interneta kakvog danas poznajemo, a potom se dogodilo i odvajanje ARPANET-a iz vojnog eksperimenta u javni istraživački projekt. Verovatno je najvažniji trenutak bio 1983. kad je tadašnja mreža prešla sa NCP-a (Network Control Protocol) na TCP/IP (Transmission Control Protocol/Internet Protocol), što je značilo prelazak na tehnologiju kakva se i danas koristi.
Protokoli su standardi koji omogućavaju komunikaciju računara putem mreže, a 1983. godine manje od 1000 računara je bilo spojeno sa ARPANET koristeći relativno primitivni Network Control Protokol, koji je uprkos mnogim ograničenjima, bio upotrebljiv u malim mrežama, ali nije bio dovoljno fleksibilan za širu upotrebu. Kako se ARPANET eksponencijalno povećavao, primećeno je da je potreban opštiji pristup komunikacionom protokolu kako bi mogli biti udovoljeni sve veći zahtevi i stvarana sve komplikovanija mreža računara.
Vinton Cerf koji je sa Robertom Kanom stvorio TCP/IP protokol, jednom je rekao: „Stvorili smo protokol koji će se koristiti i u velikim mrežama sa velikim brojem računara, protokol koji će nositi Internet budućnosti“, što je značilo da mora biti fleksibilan kako bi različite mreže mogle funkcionisati u zajedničkom okruženju .
Naime već je tada bilo jasno kako će Internet biti velika mreža sastavljena od velikog broja manjih mreža. Ali tada je prelaz na TCP/IP bio kontraverzan: neki delovi informatičke zajednice želeli su prihvatanje drugih standarda, a najviše se pominjao Open System Interconnection Protocol. ARPANET je pre službenog prelaza na TCP/IP u nekoliko navrata isključio NCP prenos podataka kako bi uverio „neverne Tome“ da se NCP može isključiti po želji.
Vinton Cerf i Robert Kan počeli su rad na novom protokolu puno pre 1983. Godine. Tačno 10 godina ranije javila se ideja o novom protokolu, a sledećih godina su se razvijali i usavršavali detalji protokola koji će promeniti istoriju. Implementacija TCP/IP-a u tadašnje vreme i operativne sisteme trajala je skoro 5 godina, dok je na ARPANET bilo spojeno oko 400 računara. Situaciju je pojednostavio detalj što su mnogi računari koristili Packet Radio i Packet Satellite koji su već nekoliko godina radili sa TCP/IP protokolom.