Krf

OSTRVO KRF: GEOGRAFSKI POLOŽAJ I ISTORIJA

Krf pripada grupi ostrva u Jonskom moru, zajedno sa ostrvima Diapontija (tri mala ostrva na njegovom severozapadu) najsevernije je ostrvo u ovoj grupi i nalazi se na samom ulazu u Jadransko more, preko puta obala Epira, oblasti koja se nalazi u zapadnoj Grkoj. Među Jonskim ostrvima najveće je Kefalonija, Krf je drugi po veličini u ovoj grupi, a sedmo po veličini u celoj Grčkoj. Od ostalih ostrva iz ove grupe pomenula bih još nekoliko manjih ostrva, među kojima Paksos, Antipaksos i srpskim turistima danas sve poznatije ostrvo Zakintos, najjužnije ostrvo među jonskim ostrvima, koje se nalazi naspram severozapadnih obala Peloponeza. Ostrvo Krf ima izduženi oblik, površinu od 592 kvadratna kilometra, najšire je u severnom delu, a najuže u južnom. U centralnom delu ostrva, na njegovoj istočnoj obali, nalazi se glavni grad Krf, za koga su Grci zadržali straro ime ostrva – Kerkira. U severnom delu ostrva preovladava planinski reljef, dok je južni deo većinom ravničarski; najviša planina je Pantokrator, sa nadmorskom visinom od 914 metara, ostala dva lanca planina imaju najviše vrhove od 579 i 506 metara. Ostrvo je dugo 60 kilometara, njegova najveća širina (na severu) iznosi 30, a najmanja na jugu – 4 kilometra. Obala Krfa je veoma razuđena, bogata zelenilom, žbunjem, maslinama (ostrvo ima oko 4 miliona stabala maslina) i borovima i ima ukupnu dužinu 217 kilometara. Istočna obala je pitomija, zapljuskuju je uglavnom mirne vode, dok je zapadna obala više stenovita, okrenuta otvorenom Jonskom moru i Otrantskom prolazu u Jadransko more. Istočna obala udaljena je samo nekoliko nautičkih milja  od Epira i južne Albanije, od koje Krf deli samo uski prolaz Agios Stefanos širok 2,5 nautičke milje. Na istočnoj obali se nalaze dva velika otvorena zaliva, Krfski severno od grada Krfa sa ostrvima Vido i Lazareto i zaliv Lefkimis, južno od grada Krfa. Klima na ostrvu je sredozemna, sa blagim zimama, prijatnim letima i dosta padavina. Kiše padaju skoro tokom čitave godine, osim u periodu tri letnja meseca.
Po legendi, svoje ime Krf duguje lepoj nimfi Kerkiri u koju se zaljubio bog mora Posejdon, doveo je na ostrvo i iz njihove ljubavne veze rodio se Feakas, praotac Feačana, prvih stanovnika ostrva. Feačani su bili poznati po svojoj gostoljubivosti i pomorskim veštinama. U znatno kasnijem periodu, u vizantijskoj epohi, ostrvo se nazivalo „Korifo“ ili „Korifi“ po brdima „blizancima“ utvrđenog Akropolja koja su se nalazila na mestu današnje Stare tvrđave u gradu Krfu. Iz ovog imena, odnosno njegove kasnije varijante „Korfi“, nastao je i latinski naziv Korfu, pod kojim je ostrvo i danas poznato strancima.
Jedan od gostiju mitske zemlje Feačana, prema Homerovoj „Odiseji“ bio je i Odisej, u vreme kada se vraćao iz Trojanskog rata i tokom desetogodišnjeg lutanja ka rodnoj Itaki. Nakon što je uspeo da pobegne sa ostrva Kalipso, Odisej doživljva brodolom i more ga izbacuje na obale Krfa. Tu ga iscrpljenog i usnulog zatiče Nausikaja, kći feačanskog kralja Alkinoja, odvodi ga u očevu palatu, gde je kralj brodolomniku pružio gostoprimstvo, bogato ga darivao i poklonio mu lađu da ga preveze do njegove rodne Itake.
Antički period u istoriji Krfa otpočinje od 775. do 750. godine pre naše ere kada Grci osnivaju svoje prve naseobine na ovom ostrvu, gde su prethodno živela ilirska plemena. Ostrvo su 734. godine pre naše ere naselili Korinćani, a izuzetan geostrategijski položaj i raskošna priroda učinili su da ostrvo postane predmet sporova između gradova-država stare Grčke. Ta sudbina pratila je inače Krf tokom cele njegove antičke istorije; gotovo da nije bilo veće pomorske sile koja nije pokazala pretenzije prema ovom „zelenom ostrvu“. Zanimljiv je, naprimer, podatak da je u vreme Grčko-persijskih ratova (u 5. veku pre naše ere) posle Atine Krf imao najznačajniju flotu u staroj Grčkoj, a u vreme Peloponeskih ratova između Atine i Peloponeza (u 4. veku pre naše ere) Krf je bio značajna pomorska sila koju su obe zaraćene strane želele da imaju uz sebe. Krfljani su zajeno sa državama-gradovima južne Grčke učestvovali 338. godine pre naše ere u bici kod Heroneje protiv makedonske vojske koju je predvodio Filip Makedonski. U narednim godina Grčka je brila prinuđena da prizna hegemoniju nove države koja je u to vreme naglo jačala na severu i vladavinu njenih kraljeva Filipa i Aleksandra Makedonskog.