Organizacija pozicionog napada u vaterpolu

UVOD (Organizacija pozicionog napada)

Organizacija pozicionog napada u velikoj meri uslovljena je ograničenim vremenom od 30 sekundi ѕa posed lopte. Međutim, koliko je stvarno vremena preostalo za organizaciju napada, zavisi od brzine stranzicije, odnosno od brzine prelaska ekipe koja započinje napad iz svoje odbrane u zonu napada na protivnikovu ekipu. Takođe, brzina napada zavisi i od načina na koji došlo do do formiranja pozicija igrača kod napada. Prema tom vremenu ekipa izvodi veći ili manji broj akcija, a često je zbog nedostatka vremena potrebno da se odmah pokuša ostvariti uspešna završnica ili se lopta mora prepustiti protivniku, bez pokušaja realizacije, radi zasštite vlastitog gola. U najvećem broju slučajeva za pozicioni napad preostaje oko 15 sekundi, što je imajući u vidu usporeno kretanje tela u vodi, zaista malo vremena za izvođenje većeg broja akcija i zahteva veoma brzo i pravilno reagovanje svih napadača. Igrači moraju ove momente imati zabeležene u potsvesti, jer se često dešava kada se ponovo osvoji lopta, napadač iz polušanse ide u realizaciju ne razmišljajućida ima punih 30 sekundi za napad u kojem može pripremiti mnogo bolju priliku za postizanje gola. Vrhunski igrači gotovo i ne razmišnjaju o vremenu, jer imaju izuzetno preciznu procenu o potrošenom vremenu, što im omogućava rešavanje mnogih situacija u igri. Veoma je važno da igrači neprestano gledaju, naravno da im to ne ometa igru, na semafor za 30 sekundi (Rudić, 1988).
Igrači moraju brzim zauzimanjem određenih mesta u odnosu na njihove pojedinačne vrednosti i karakteristike, te stepena njihove taktičke usavršenosti, stvoriti preduslove za uspešnu pripremu završnice. Pozicioni napad trebao bi biti u odnosu na kontranapad, te brzi i postepeni prelazak, najstabilniji deo napada pod najboljom kontrolom igre napadača u odnosu na zaštitu vlastitog gola.
Isto tako, za odigravanje na pojednim mestima, potrebne su određene igračke sposobnosti kao i specijalna tehničko – taktička obučenost, naravno u saglasnosti sa određenom koncepcijom igre u napadu.
U današnjem trenutku svetskog vaterpola, najefikasniji raspored pozicionog napada jeste u obliku ppolukruga (lepeze) na udaljenosti od oko 5 do 9 metara (crtež 1.) , zavisno od načina odbrane, pri čemu su svi igrači u aktivnoj ulozi, tj. Nalaze se na pozicijama sa kojih imaju mogućnost da u svakom trenutku izvedu završnu akciju i eventualno postignu gol.
Raspored napadača i njihova udanjenost od gola menja se u zavisnosti od načina odbrane, suđenja i sistema igre u napadu, ali niakd mnogo ne odstupa od navedene forme polukruga. Na to upućuje i jedno od najvažnijih pravila u ekipnoj taktici napada, a to je da se ne sme desiti da jedan odbrambeni igrač pokriva dvojicu napadača, čime se potpuno blokira igra u pozicionom napadu.