Slavonski jezici

UVOD
Slovenski jezici su veoma slični i danas, a u prošlosti su međusobne razlike bile još manje. Najstariji slovenski jezik, od kojeg su se razvili svi slovenski jezici, naziva se protoslovenski ili praslovenski. O njemu se danas ne zna mnogo jer nema spomenika najranije slovenske pismenosti. On datira možda čak s kraja III milenijuma pre nove ere, zbog činjenice da je u X i XI veku još uvek postojala nesumnjiva jezička bliskost međusobno udaljenih slovenskih plemena, neki naučnici smatraju da je praslovenski jezik postojao sve do tog vremena, Postepeno prerastajući u današnje slovenske jezike.

SLAVENSKI JEZICI

Slovenski jezici su nastali iz Staroslovenskog jezika i crkvenoslovenskog, koji su prvi pisani slovenski jezici i kodifikovani su na osnovu makedonskih slovena iz okoline Soluna. Slovenski ili Slavenski jezici su grupa bliskih jezika kojim govore slovenski narodi (Slaveni, Sloveni) i predstavljaju podgrupu indoevropskih jezika. Uglavnom se govore u Istočnoj Evropi, većem delu Balkana, delovima Centralne Evrope, ja severnom delu Azije. Danas se smatra da su Sloveni grupa naroda koja početkom XXI veka naseljava trideset pet odsto teritorije Evrope i Azije veliki deo sam feli se na tri grupe: Istočne slovenački (Rusi, Belorusi i Ukrajinci), Zapadne slovenački (Poljaci, Česi, slovaci i Lužički Srbi – naslednici Baltičkih Slovena) i Južne Slovene (Srbi, Hrvati, Slovenci, Makedonci i Bugari, uz Crnogorce i Bošnjake kao pripadnike ove grupe naroda, u novije vreme osamostaljene). Četvrta grupa, nekadašnji Pomeranijski, Polapski ili Baltički Sloveni, danas više ne postoji, već je u potpunosti germanizovana, izuzev Lužičkih Srba.

PODELA

Uprkos veoma uočljivoj srodnosti slovenskih jezika i njihovoj velikoj tipološkoj sličnosti, slavenski svet je znatno izrazitije izdiferenciran brojem književnih (standardnih) jezika nego kvalitetom i rasponom slavenskih međudijalekatsih razlika, pogotovu ako se u tom pogledu napravi poređenje sa jezičkom situacijom, na primer, u Nemačkoj, Francuskoj ili Španiji, gde naspram većih regionalnih jezičkih razlika postoji samo po jedan književni jezik (u znatno užoj sferi upotrebe u Francuskoj postoji i oksitanski (ili provansalski), a u Španiji katalonski. Prema knjizi Pavle Ivića Srpski narod i njegov jezik, relativno jasna granica između zapadne i istočne grane južnoslavenskih jezika.