Sleng kao izraz podkulture

SLENG KAO IZRAZ PODKULTURE
U dvadesetom veku, u doba tehnologije i uspona, društvo teži da očuva svoj identitet i individualnost. Pretežno mladi, ali i stariji žele slobodno da pokažu svoj stav suprotstavljajući se mainstreamu, stvarajući na taj način varijacije na postojeću, dominantnu kuluru, koje se nazivaju potkulturama. Ono što karakteriše svaku zasebnu potkulturu jesu stil (odevanje), muzika, sleng i ritual. Kao jedna od bitnih karakteristika nameće se sleng, jer se neprestano obogaćuje, a samim tim i standardni jezik. Mnoge reči vremenom gube status slenga i postaju razumljive za sve. Iz tog razloga pripadnici potkultura stvaraju nove reči kako bi istakli svoju jedinstvenost. Upotreba ovakvog, neformalnog govora karakteristična je za mlade današnjeg doba, koji ga koriste kako bi sakrili neke informacije (npr. narkomani), ali i kako bi istakli i povećali jaz izmedju njihove i starijih generacija.

Potkultura
Pojam kulture
Kultura je jedna od najbitnijih, ako ne i najbitnija karakteristika čoveka i ljuskog društva uopšte, jer nijedna druga vrsta ne poseduje kulturu. Isto tako, kulture izvan društva nema, odnosno ona može da dodje do izražaja tek onda kada se posmatra u odnosu na društvenu sredinu, tj. kroz njihovu uzajamnu interakciju.
Kultura je veoma složena kategorija. Kroz vekovnu upotrebu ona je stekla mnogo različitih, često kontradiktornih značenja. U “Leksikonu stranih reči i izraza” Milana Vujaklije kultura se definiše kao obradjivanje, gajenje, razvijanje, obrazovaje itd. Ipak, tokom vremena, uspele su se nametnuti dve definicije kulture kao osnovne. Prva, klasična i konzervativna, predstavlja kulturu kao standard estetskog savršenstva i proistekla je iz uvažavanje klasične estetske forme (opera, balet, drama, književnost…). Druga je imala korene u antropologiji i održala se još od 18. veka. Tu se termin “kultura” odnosi na “.odredjeni način života koji izražava izvesna značenja i vrednosti, ne samo u umetnosti i znanju, već i u institucijama i običnom ponašanju” (Vilijems, 1965).
Svaka posebna-nacionalna kultura predsavlja organizovanu celinu sastavljenu od slećih elemenata:

• pogleda na svet-koji podrazumeva odgovore na pitanja o svetu i životu, koje postavlja čovek
• vrednosnih sistema i orijentacija-intelektualnih, moralnih, estetskih i religijskih
• institucije-unutar kojih se odvijaju kulturni procesi (škole, pozorišta, muzeji… )
• jezika-kao oblika medjuljudske komunikacije
• materijalne oblasti-tehnologija, orudje, proizvodnja dobara.

Pojam potkulture
Unutar jedne nacionalne kulture, mogu se uočiti i druge izdvojene društvene grupe (slojevi, profesije), čije se ponašanje odlikuje nekim posebnostima. Njihova posebnost sadrži sve opšte odlike nacionalne kulture koja ih ujedinjuje. Prvi koji su proučavali ovakve pojave u sociologiji bili su pripadnici Čikaške škole, a sociolog Albert Koen je prvi za te izdvojene grupe uveo termin potkultura, odnosno supkultura, kako bi objasnio njihova zasebna ponašanja. Specifičnost ovih grupa odlikuje se neznatnim promenama osnovnog modela kulture (npr. način oblačenja). Tako delujući, supkulturni pokreti imaju pozitivan karakter, jer doprinose daljem razvoju kulture, obogaćuju je (npr. revolucijom ukusa, napretkom u jeziku…). Medjutim, u drugoj polovini 60-ih godina, sa pojavom ovakvih i mnogih drugih društvenih pokreta pojavili su se i oni pokreti, koji su imali radikalno negativan karakter, pa su nazvani kontrakultura, odnosno protivkultura. Dakle, postoje dva aspekta potkulturnih pojava:

• one koje su izraz revolucionarnih nastojanja da se postojeći društveni i kulturni sistem radikalno promeni u pravcu humanijeg života (npr.hipici)
• destruktivni pokreti čiji je cilj razaranje važnih duhovnih vrednosti (narkomanija, delikvencija…).