Značaj proučavanja ekologije

Uvod
Nauka koja izučava odnose među živim bićima i njihove odnose prema sredini u kojoj žive naziva se ekologija. Riječ ekologija prvi put je u današnjem značenju upotrijebio njemačji biolog E.Gekelem 1866.god. u radu “Generele Morphologie der Organismen”, ona predstavlja skup od dvije grčke riječi oicos, što znači kuća i logos nauka. Doslovno prevedeno, to znači da je ekologija nauka o mjestu življenja.
Predmet izučavanja ekologije je živo biće , dok je spoljašnja sredina ( okolina ) samo životni okvir ili životna arena u kojoj se ispoljavaju različita među djelovanja između živih bića , njihovih zajednica i okoline. Čovjekova aktivnosti dala je veliki kvalitet življenju čovjeka, podigla je značajno njegov životni standard i produžila mu život. Time je čovjek visoko podigao civilizacijski nivo i snažno ulazi u nove civilizacijske izazove. Paralelno sa materijalno – ekonomskim usponima , čovjek neracionalno koristi prirodne resurse i izvore energije i time visoko degradira veći dio prirodnih ekosistema na planeti Zemlji. Doprinio je čovjek velikom broju ekocida i genocida i time smanjio kvalitet životne sredine, kroz agresivan odnos prema
ekosistemima i među ljudima.

Prisutna su velika oštećenja geobiosfere (životna sredina), povećava se količina otpadnih materija, a sve su manje mogućnosti njihovog ostranjivanja, te zbog toga raste aerozagađenje, hidrozagađenje, pedozagađenje, sve se više ugrožava biodiverzitet i zdravlje ljudi. Čovjek je došao u situaciju da njegov standard mjeri kvalitetom životne sredine a ne količinom novca. Otuda on mora da preduzme niz ekoloških mjera za zaštitu kvaliteta životne sredine pogotovo što će se čovjek sve više osjećati stanovnikom planete Zemlje, a sve manjim administrativne države. U tom pravcu sve se više razvija međunarodna saradnja preko različitih konvencija lokalnog i globalnog karaktera koja treba da doprinese progradaciji životne sredine.

Metodologija rada
Pišući seminarski rad , koristeć stručnu literatur, prateći dnevnu štampu , kao i dnevne događaje putem televizije , pretražujući internet sajtove sa temom o ekologiji , došao sam do
saznanja da je ekologija kao nauka neophodan činilac kako za čovjek , tako i za svako živo bića na planeti Zemlji.

Rezultati rada
Značaj proučavanja ekologije
Ekologija kao fudamentalna biološka nauka, istraživačkim zahvatima doprinosi otkrivanju i rješavanju mnogih problema u životnoj sredini i životu čovjeka. Ekološka istraživanja omogućavaju da se duboko prodire u tajne žive prirode, kao i sve postojeće veze između živih bića i životne sredine. Poznavanje suštine ekoloških zakonitosti i pojava, pruža mogućnost čovjeku da prirodu racionalno koristi, unapređuje i uređuje prema svojim potrebama. To je najbitnija korist koju ekologija može pružiti čovjeku.

Uticaj čovjeka na prirodu i posljedice
Prema predmetu izučavanja ekologija se dijeli na :

• Ekologiju biljaka
• Ekologiju životinja i
• Ekologiju čovjeka .

Živa bića nisu slučajni skupovi , nego su tijesno povezani međusobno i sa okolinom, i ne mogu opstati jedni bez drugih i bez svoje okoline nakoju su se prilagodili . Tokom života živa bića uzimaju iz svoje okoline materije nepohodne za život : hranu ,vodu i vazduh (slika 1.) .

Ako se ovaj odnos prekine . živo biće će uginuti. Na živo biće ili zajednicu živih bića iz spoljašnje sredine djeluje niz ekoloških faktora :

• Temperatura ,
• Svjetlost ,
• Vlaga ,
• Gasovi iz vazduha i sl.

Čovjek u svom središnjem položaju prirodi svojom intelegencijom , snažnije je izmenio svoju životnu sredinu neg bilo koja druga vrsta . Potčinjavajući prirodu svojim potrbama, čovek je u prirodi, odnosno u njenim ekosistemima, izazvao negativne promjerne, koje posrednim ili neposrednim putem utiču i na njega samog. Čovjek je neracionalnim korištenjem mnogeekosisteme doveo ko krajnjih granica iskorištenosti . U svojoj dugogodišnjoj istoriji čovek se koristio prirodnim izvorima . Njegov uticaj na početku bio je pasivan i neznačajan. Međutim , sa napretkom i razvojem proizvodnihasredstava i odnossa, njegov uticaj na prirodu postaje aktivan i razarački . Takav odnos čovjeka poema životnoj sredini prate i druge pojave koje bi mogle da ugroz , pa čak ida unište , ne samo život, nego i same uslove za normalno odvijanje života naplaneti Zemlji (slika 2.)