Cefalosporini monobaktami i karbapenemi

CEFALOSPORINI

Cefalosporini su sintetski antibiotici slični penicilinima, od njih se razlikuju po širem antibakterijskom spektru i po otpornosti na penicilinazu tj, na beta laktamazu.
Male su toksičnosti, pa su alergijske reakcije jedina češća neželjena dejstva.
10% osoba alergičnih na penicilin biće alergična i na cefalosporine.
U razvoju cefalosporina imamo 4 generacije.
Oralne i parenteralne.
Prodiru u ćeliju kroz porine, vezuju se za specifične bakterijske proteine.
Osnovna uloga proteina je stvaranje i povezivanje peptidoglikana, inaktivacija proteina vodi do smrti ili lize bakterijske ćelije.
ANTIBAKTERIJSKI SPEKTAR CEFALOSPORINA
Antibakterijski spektar cefalosporina se proširuje u grupi Gram-negativnih bakterija, svaka nova generacija od I-IV djeluje na sve više rezistentnih bakterija E. Coli, Proteus i Pseudomonas, kao i na Staph. aureus od Gram-pozitivnih.
PODJELA CEFALOSPORINA
PODJELA CEFALOSPORINA
ORALNI CEFALOSPORINI
Cefaleksin se naviše koristi od oralnih cefalosporina. Vrlo je aktivan protiv Gram-pozitivnih a umjereno protiv Gram-negativnih bakterija. Daje se 3-4 puta dnevno 250-500mg kod sinuzitisa, otitisa, respiratornih infekcija i urinarnih infekcija.
Pored cefaleksina u oralne cefalosporine ubrajamo cefahlor, cefpodoksim, cefiksim, ceftibuten.
PODJELA CEFALOSPORINA
PARENTERALNI CEFALOSPORINI
Najpoznatiji parenteralni cefalosporini su:cefazolin, cefotaksim, ceftazidim, ceftriakson, cefepim, cefpirom
Najvise se koriste u slijedećim situacijama:
Kad su bolesnici alergični na peniciline, mada i tada treba biti oprezan;
U liječenju intrahospitalnih infekcija izazvanih Gram-negativnim bakterijama;
Liječenje mješovitih infekcija kad su izazivači nepoznati;
Liječenje meningitisa izazvanog Gram-pozitivnim i Gram-negativnim bakterijama.