Elementi horizontalne signalizacije

Saobraćajni propisi i saobraćajni znakovi, kakvi se danas sreću, nisu stariji od stotinu godina. Međunarodnim konvencijama koje su se pozabavile ovom problematikom prethodilo je razdoblje parnih omnibusa s početka veka.[4] Prva saobraćajna nezgoda parnih omnibusa se dogodila 1831. godine u Londonu. Ona nije bila teška saobraćajna nezgoda, ali je ipak izazvala strah. Prva međunarodna Konvencija o putnom i automobilskom saobraćaju sklopljena je 1909. godine u Parizu. Sledile su kasnije konvencije u drugim gradovima, a najvažnija je Ženevska iz 1949. godine kada je donesen Protokol o signalizaciji na putevima, pa potom njegove izmene i dopune iz 1968. godine koje je donela Međunarodna konferencija Organizacije ujedinjenih naroda o saobraćaju na putevima.[4] Činjenica da je danas život nezamisliv bez saobraćaja i da se razvijenost neke zemlje meri nivoom razvijenosti saobraćaja, daje nam jasnu sliku o tome kolika je njegova važnost i zastupljenost.
Saobraćajna signalizacija obuhvata sredstva i uređaje kojima se obezbjeđuje praćenje, kontrola i vođenje saobraćajnih tokova(obeležavanje na kolovozu,saobraćajni znaci sa stalnim i promenljivim sadržajem, svetlosna signalizacija i slično) sa ciljem ostvarenja projektovanog režima odvijanja saobraćaja. Osnovne odredbe o saobraćajnoj signalizaciji formulisane su pravilnikom o saobraćajnoj signalizaciji u kojem su posebno definisane to jest propisane vrste značenja, oblik, boja, mere, materijali za izradu saobraćajne signalizacije i pravila postavljanja saobraćajne signalizacije na putevima. Ovakva današnja saobraćajna signalizacija se deli na horizontalnu i vertikalnu saobraćajnu signalizaciju.