Epska biografija Marka Kraljevića

Epski lik Marka Kraljevića snažno je zasenio istorijsku ličnost i suviše je udaljio od stvarnosti. Njegova epska slava bacila je senku na njegov rod, posebno na oca, kralja Vukašina, i strica, despota Jovana Uglješu, istaknute državnike XIV veka.
Iako se Markom Kraljevićem bavila cela jedna grupa značajnih istoričara usmene književnosti, naših i stranih, Vuk Karadžić, Vatroslav Jagić, Stojan Novaković, Tomislav Maretić, Vladimir Ćorović, Nikola Banašević, Sreta Stojković, Asmus Serensen, Mihailo Halanski, Andre Vajan, Veselin Čajkanović, Vojislav Đurić, Vido Latković, Svetozar Matić, ni do danas nije utvrđeno zašto je baš Marko Kraljević postao najomiljeniji srpski epski lik, pre svega u epskoj poeziji i baladama, u istorijskim i mitskim predanjima. Pominju ga poslovice i izreke, pa čak i šaljive priče. Ušao je, takođe, i u usmenu tradiciju svih južnoslovenskih, pa i ostalih balkanskih naroda.
Njegova epska biografija zapamtila je od istorijskih činjenica njegovu vladarsku titulu i prestonicu Prilep, imena njegovog oca i braće, njegove bračne nevolje, mnoga mesta kuda je prolazio i gde je delovao, prihvatila ga je kao turskog vazala, zabeležila njegovu smrt. U skladu sa zakonitostima narodne tradicije, Markova epska biografija postala je na neki način okvir psiholoških osobina čitavog srpskog naroda,