Grafička karta

Zadatak

Zadatak seminarskog rada je da se opiše vrlo bitna komponenta računara, a to je grafička kartica. Moramo opisati grafičku karticu, tj. njene osobine, moramo opisati i konfiguraciju računara, takodje i prikazati slike grafičke kartice, sto pojedinačno, tako i u računaru. Testiraću konfiguraciju i grafičku karticu u programima za benchmark, uporediti i komentarisati rezultate testova, a i uporediti rezultate za drugom grafičkom karticom.

Uvod u grafičke kartice

Grafička karta, video karta je komponenta računara namenjena za obradu i prikaz vizuelnih podataka na odgovarajućim izlaznim uredjajima, kao sto je monitor. Pored ovog se moze koristiti za obradu negrafičkih podataka dok je u skorije vreme primetan trend da se na grafičke karte prebacuju poslovi koji su tradicionalno pripadali centralnim procesorima.

Moderne grafičke karte ove osnovne funkcije takodje na sebe preuzimaju brojne poslove sa polja računarske grafike, čime od njih rasterećuju ostatak sistema. Mogu biti u sklopu matične ploče, a takodje kao i zasebna komponenta. Za razliku od integrisanih grafičkih kartica koje koriste sistemsku memoriju, zasebne kartice poseduju sopstvenu memoriju koja je posebno modifikovana. Skoro sve matične ploce imaju opciju isključivanja integrisane grafičke karte i mogućnost da na sebe prime modernu grafičku kartu sa vrlo visokim performansama preko AGP, PCI, PCI – E magistrala.

Grafičke kartice se sastoje od sledećih komponenata:

1. Grafički processor (grafička procesorska jedinica) je procesor specijalno namenjen i optimizovan da proizvodi grafičke elemente. Ovaj processor je specijalizovan da vrši kalkulacije u pokretnom zarezu, sto je od fundametalnog značaja za 3D grafičko renderovanje i 2D slikovno crtanje. Osnovni atributi grafičkog procesora su frekvencija jezgra koja varira od 250Mhz do 4Ghz, i broja cevovoda ili tzv. Sheder – a, koji proizvode 3D prikaz okarakterisan temenima i linijama u 2D prikaz formiran pikselima. Moderne grafičke karte su opremljene snaznim grafičkim procesorima koji brojem tranzistora nadmašuju glavne procesore, to znači da su grafički procesori svojom procesorskom snagom jači u pojedinim operacijama.

2. BIOS ( Video BIOS ) – sadrži osnovni program koji je obično skriven, koji upravlja operacijama grafičke karte i koji daje instrukcije koje dozvoljavaju hardveru i softveru da komunicira sa grafičkom kartom. Obično sadrži informacije vezane za pravovremenost rada memorije, operativnu brzinu i voltažu grafičkog procesora, kao i mnoge druge informacije. U nekim slučajevima moguće je promeniti ove informacije, ali to se radi prilikom overklokovanja procesora ili memorije, što se ne preporučuje od strane proizvodjača jer može doći do oštećenja na samoj kartici.

3. Video memorija kod većine savremenih grafičkih karti varira od 128MB do 4GB. Kako video memoriji istovremeno moraju imati pristup i grafički procesor i prikazano kolo, često se koristi specijalna ekspresna ili višeportna memorija, kao što su VRAM, WRAM, SGRAM itd. Od 2003. godine video memorija se tipično bazira na DDR tehnologiji. U godinama koje su usledile proizvodjači su prelazili redom na DDR2, DDR3, DDR4 i DDR5. Brzina memorije na grafičkim katama varira od 400Mhz do 3.8Ghz.

4. RAMDAC (Random Access Memory Digital-to-Analog Converter) pretvara digitalne signale u analogne signale za potrebe monitora koji koriste analogni ulaz, kao npr. CRT monitori. RAMDAC je vrsta RAM čipa koji reguliše funkcionalnost grafičke karte u smislu da podržava različite vrednosti tempa osvežavanja na CRT monitorima, za koji je optimalan broj od 75Hz. Ipak, svi savremeni LCD monitori, plazma televizori i televizori rade na digitalnim signalima i ne zahtevaju RAMDAC.

5. Konektor – povezuje grafičku karticu sa matičnom pločom. Preko njega grafička kartica dobija napajanje sa matične ploče (kod novih PCI Express kartica, kartica se direktno priključuje na napajanje). Možemo imati ISA, AGP (Accelerated Graphics Port), PCI (Peripheral Component Interconnect) , PCI Express (novije kartice) vezu sa matičnom pločom.

6. Izlazni interfejsi – Video Graphics Array (VGA) je izlaz preko koga se najčešće povezuju monitori sa katodnom cevi (CRT). Digital Visual Interface (DVI) daje mnogo bolji kvalitet slike na izlaznom uredjaju i preko njega se povezuju LCD monitori, plazma monitori, televizija visoke rezolucije i projektori. Video In Video Multimedia Interface (HDMI) je jedan napredan oblik zvučno/vizuelne konekcije napravljen 20003. Godine i obično se koristi za povezivanje DVD plejera i igračkih konzola na monitor. [1]