Hospitalizacija i hospitalizam

Hospitalizacija igra vaznu ulogu u nezi dece, ali ima i  nepovoljnih uticaja.

Hospitalizacija se definise kao period smestaja pacijenta u bolnicu tokom perioda tretmana ( tretmani u dnevnim bolnicama, kucno baziranim bolnicama, hospisima).

Bolnice se definisu kao institucije koje nude i obezbedjuju unutrasnju zastitu pod nadzorom  kvalifikovanih doktora medicine.

Hospitalizam je opšti naziv za posebne oblike ponašanja nakon duže hospitalizacije, odnosno za odvajanje od osoba sa kojima postoji emocionalna veza i podrška. Hospitalizam se ispoljava kao regresija na uzrasno niži nivo ponašanja, odbojnost prema drugim osobama, nepoverenje, strah od kontakta kao i povlačenje u sebe.

Ukoliko je odvajanje deteta nastalo na nižim uzrastima efekti hospitalizma (što uključuje i decu smeštenu u ustanovama socijalne zastite) su štetniji. Praktična posledica ovog saznanja je orijentacija službi socijalne zaštite da decu bez roditeljskog staranja što manje zadržavaju u institucijama. Neki psiholozi i socijalni radnici ukazuju i na pojavu porodičnog hospitalizma kod one dece koja su vaspitno zanemarena ili zapuštena.