Network Simulator 3

 
1.Uvod
U današnje vreme, kada svaka skoro porodica poseduje barem jedan računar, svi smo svesni da se informacione tehnologije razvijaju velikom brzinom, a da se sa uređajima današnjice mogu uraditi mnoštvo stvari o kojima se u prethodne dve decenije moglo samo zamišljati.

Prvi računari su kreirani sa ciljem da automatski rešavaju jednostavnije računske operacije, a sa razvojem tehnologije su se javile i novi problemi gde je rešenje bio računar (npr. korišćenje određene mašine pomoću programa u računaru). U novijem dobu, sa razvojem industrije, javila se potreba za složenijim proračunima u raznim oblastima u industriji. Ranije se do raznih pretpostavki i rezultata složenijih računa dolazilo „ručno“, uz veliki gubitak vremena i resursa. Ova situacija je promenjena nakon kreiranja prvih programa koji su, pomoću raznih pretpostavki, uspešno predstavili mogući rezultat neke akcije u stvarnom životu.

Ovi programi, koji su kasnije nazvani simulatori, vremenom su našli svoju primenu u svim sferama života. Tako imamo simulator, koji uz karakteristike svih elemenata, može vrlo verno da predstavi jedno električno kolo, kao i rezultat rada tog kola; takođe imamo i simulatore koji mogu na osnovu ključnih parametara da predvide pojavu neke prirodne katastrofe. Kod mlađe populacije se ipak primena simulatora najviše svodi na upotrebu video-igara, koje se iz godine u godinu sve više razvijaju.

U ovom radu je razvijen simulacioni model računarske mreže pomoću besplatnog programa Network Simulator 3.Ovaj program omogućava kreiranje različitih modela računarske mreže sa ciljem da se detaljno predstavi rad mreža i rezultati njihovog rada, koji se kasnije mogu i grafički predstaviti radi lakšeg razumevanja. U početku rada su navedeni osnovni pojmovi iz teorije računarskih mreža, a u daljim poglavljima je opisan program Network Simulator 3 kao i koraci realizacije jedne računarske simulacije.

2.Računarska mreža
Računarska mreža predstavlja skup od najmanje dva računara koji su međusobno povezani odgovarajućim medijumom (žica, optički kabl, vazduh itd.) i koji međusobno mogu da komuniciraju i dele resurse (npr. štampači, modemi, diskovi itd.).Pored računara i medijuma, računarska mreža se sastoji i od uređaja kao što su mrežne kartice, svičevi, ruteri, koji zajedno sa računarima i medijumima čine infrastrukturu računarske mreže.

Svaka računarska mreža se može podeliti na dve celine: hardversku i softversku. Pod hardverskim delom računarske mreže spadaju mrežni čvorovi u kojima se vrši obrada informacija, fizički spojni put i deljeni resursi. Dalje, čvorove možemo podeliti na čvorove u kojima se vrši stvarna obrada informacije i na čvorove čija je uloga da vrše preusmeravanje informacije ka željenom cilju. Softverska celina se sastoji od protokola, operativnog sistema i korisničkog mrežnog softvera.

Računarske mreže se mogu podeliti na više načina, u zavisnosti od kriterijuma. Jedna od podela je prema arhitekturi i tada računarska mreža može biti:

1) Peer-to-peer – tip računarske mreže u kojima svaki korisnik administrira svoj računar; svi računari su po hijerarhiji međusobno jednaki i svi računari dele sve svoje podatke. Ovakve mreže se uglavnom sastoje od manjeg broja računara, pa je samim tim i implementacija ove mreže jeftina.
2) Client-server –tip računarske mreže koji sadrži centralni računar (server) koji sadrži sve podatke; korisnici imaju mogućnost da se priključe na server i mogu da preuzmu samo one podatke koje server dozvoljava (ovo selektivno deljenje podataka se podešava u bazi podataka unutar servera). Bezbednost ovakve mreže je mnogo veća nego kod mreža tipa peer-to-peer, ali je njena implementacija skuplja, što je i razumljivo s obzirom na broj računara koji čine ovu računarsku mrežu.

Računarsku mrežu možemo podeliti prema topologiji. Topologiju možemo podeliti na logičku i fizičku – logička topologija je način na koji se podaci prenose između uređaja na mreži, dok je fizička topologija fizički izgled postavljenih mrežnih kablova.

Postoje dve glavne logičke topologije:

1) Topologija magistrale
2) Topologija prstena

Fizičku topologiju možemo podeliti na:

1) Topologija zvezde
2) Topologija prstena
3) Topologija zvezda-prsten
4) Topologija magistrale
5) Bežična topologija

Ethernet je jedan od primera u kojem fizička topologija nije ista kao i logička; ove mreže najčešće koriste zvezdu fizičku topologiju, a magistralu za logičku topologiju.

S obzirom na činjenicu da svaki računar koji se nalazi u nekoj računarskoj mreži poseduje najmanje jedan mrežni uređaj, potrebno je definisati IP i MAC adrese, koje su veoma bitne kod ovih komponenti računara. IP (Internet Protocol) adresa je 32-bitni broj (prema standardu IPv4; zbog brzog razvoja interneta uveden je standard IPv6u kojem je IP adresa 128-bitni broj) koji se dodeljuje svakom uređaju koji koriste internet protokol za komunikaciju.MAC (Media Access Control) adresa, koja se još naziva i fizička adresa, je jedinstvena oznaka koja se dodeljuje svakom mrežnom uređaju. Ova adresa se najčešće koristi kao mrežna adresa za većinu tehnologija koje pripadaju IEEE 802 standardu (npr. Ethernet, WiFi). Za razliku od IP adresa, MAC adrese uglavnom definiše proizvođač mrežnih uređaja.