Porijeklo i evolucija životinja

Uvod
Naučnici zastupljaju mišljenje da su se prve životinje pojavile u pretkambriju, prije oko 700 milijona godina, dok neki naučnici smatraju da se nastanak prve životinjske stanice dogodio pre oko milijardu godina. Velike morfološke razlike između današnjih grupa su se pojavile još u kambriju ili u edikariju. Tada su vjerovatno bile prisutne sljedeće grupe  zivotinja: spužve, žarnjaci, mekušci, člankoviti crvi i člankonošc

Evolucija zivotinja
Evolucija podrazumeva promenu naslednih osobina populacije kroz generacije. Ove osobine su ekspresija gena koji se tokom razmnožavanja prenose na potomstvo. Mutacije i druge slučajne promene u genima mogu dovesti do pojave novih ili promene već postojećih osobina, imajući za posledicu razlike između ćelija, organizama i generacija. Nove osobine se u populaciju mogu uneti i protokom gena  na primer, migracijama. Evolucija postoji onda, kada se promeni učestalost starih i novih osobina, bilo prirodnom selekcijom ili genetičkim driftom.
Prirodna selekcija je proces koji opisuje opstajanje tokom generacija naslednih osobina koje se mogu okarakterisati kao „korisne“ za reprodukiju ili samo preživljavanje, a gubitak onih osobina koje se mogu okarakterisati kao „štetne“. Ova promena u učestalosti gena se dešava jer organizmi nosioci „korisnih“ osobina prenose više kopija ovih osobina u sledeću generaciju.
Vrsta je grupa organizama koji mogu stupati u reproduktivne odnose. Međutim, ako je vrsta podeljena u populacije između kojih postoji reproduktivna izolacija, mutacije i genetički drift, zajedno sa različitim sredinskim selekcionim pritiscima, rezultuju u akumuliranju razlika u ovim populacijama. Tokom niza generacija, ovo povećavanje razlika dovodi do stvaranja novih vrsta – specijacije. Sličnosti između organizama upućuju na zajedničko poreklo svih vrsta postepenim procesom specijacije.

Darvinova teorija
Darvinova teorija evolucije poziva se najprije na prirodni odabir ili selekciju koja uništava jedinke slabije prilagođene uslovima života, a podupire one bolje prilagođene. Individualne varijacije koje ulaze u proces selekcije mogu, po Darvinovom mišljenju, biti determinisane spoljašnjim i unutrašnjim faktorima.
Darvin je dokazao da evolucija ima adaptivan značaj i da je organizovana. Svrhovitost relativno izražena u prilagođenosti organizma na određeni istorijsko uslovljeni kompleks spoljašnjih uslova. Njegova teorija je u nauci poznata kao darvinizam. Često se i sama nauka o evoluciji poistovjećuje sa pojmom darvinizma.

Evolucija kopnenih životinja
U okviru nastanka kopnenih životinja, prvi ključni korak se odigrao daleko pre nego što je bilo koja životinja stupila na suvo tlo. Molekularni, genetski, i morfološki dokazi pokazuju da su već rane koščate ribe posedovale takozvanu gastričku kesicu: proširenje sa strane jednjaka, u koje je riba mogla da “proguta” vazduh, što olakšava plivanje ribe sa ovakvim kesicama mogu da plutaju, dok ribe bez njih  na primer, ajkule moraju neprestano da ulažu energiju i plivaju, jer u suprotnom potonu na dno okeana.
Ova gastrička kesica je postala predmet selekcije. Kod riba u otvorenoj vodi, ona je postala ključna za plivanje, i razvila se u današnju vazdušnu bešiku.Kod riba u plitkim i mutnim vodama siromašnim vazduhom, ova kesica se nalazila pod drugačijim selektivnim pritiskom. U ovakvoj vodi ribi je dostupno veoma malo kiseonika, a blato koje zaustavlja protok kroz škrge čini stvari još gorim. Otud, gastrička vrećica je kod njih postala prokrvljena, omogućavajući ribi da iz progutanog vazduha apsorbuje kiseonik. Takođe, svaka mutacija koja pomera otvor kesice bliže ustima je pozitivno selektovana, pošto smanjuje verovatnoću da progutani vazduh završi u želucu gde kiseonik ne može efikasno da se apsorbuje. Ovaj put razvoja je doveo do nastanka primitivnih ribljih pluća, koja možemo i dan danas da vidimo kod nekoliko ribljih grupa. Primer ovoga su ribe gar i amija među zrakoperkama, i riba dvodihalica među rezoperkama.