Prva I druga faza standardnog modela procesa revizije

UVOD
Reč revizija potiče od latinskog glagola koji znači “ponovo videti”. Zbog toga se ona određuje kao funkcija provere poslovanja. Jer predstavlja naknadno proveravanje obavljenih poslovnih događaja koje se vrši na osnovu postojećih dokumenata. Ima uglavnom kolektivni karakter, za razliku od kontrole. Kontrola i revizija se međusobno dopunjuju da bi seostvario cilj adekvatnog nadzora nad poslovanjem privrednog subjekta. Revizija se u Zakonu o računovodstvu I reviziji definiše kao “ispitivanje računovodstvenih iskaza radidavanja mišljenja o tome da li oni objektivno i istinito prikazuju stanje imovine, kapitala iobaveza, kao i rezultate poslovanja pravnog lica”. Lice koje sprovodi reviziju i odgovara zanjegovu istinitost i objektivnost, naziva se revizor. Revizija se obavlja u skladu s Zakonom oračunovodstvu i reviziji, Međunarodnim standardima revizije (MSR) i Kodeksom etike zaprofesionalne računovođe.Cilj revizije finansijskih izveštaja je da omogući revizoru da izrazi mišljenje o tome da li sufinansijski izveštaji po svim bitnim pitanjima sastavljeni u skladu sa MRS. Revizija se obavljana osnovu ugovora koji se zaključuje u pismenoj formi. Preduzeće za reviziju šalje pismo oangažovanju svom klijentu pre početka revizije, u kome ga informiše o ciljevima, prirodi iobimu posla koji treba da se obavi. Obaveze revizora su: da izradi izveštaj o reviziji, damišljenje o istinitosti i objektivnosti iskaza, obavesti upravu preduzeća o svim utvrđenimslabostima i da predloge za njihovo prevazilaženje, naglasi sve specijalne zahteve i drugo.Sama revizija uobičajeno prolazi kroz sledeće četiri faze:
Faza 1 – Prihvatanje klijenta- da utvrdi I prihvati klijenta I da to klijent prihvati. Odnosno to je odlika o prihatanju novog klijenta ili nastavka saradnje sa postojećim klijentom. Treba da utvrdi I vrstu I broj potrebnog radnog osoblja. Postupci u ovoj fazi obuhvataju: procenu biogafije klijenta I razlog za reviziju , zatim sutanje u kontakt sa prethodnim revizorom, spoznaja potrebe za novim profesionalcima, priprema predloga za klijenta. I krajnja faza jeste ugovor o reviziji odnosno pismo o angažovanju I odabir radnog osoblja koje će obaviti reviziju.
Faza 2 – Planiranje revizije- Obuhvata odabir , obim I tip dokaza I ispitivanja koji su neophodni da ne postoje značajno pogrešne tvrdnje u finansisim izveštajima. Postupci koji se sprovode u ovoj fazi su: odabrati inforamcije o proteklom poslovanju kompanije I njihove okolnosti, zatim za datu profesionalnu granu odrediti opšte I pojedninačne , zatim ispitivanje podataka zakonodavstva, izvođenje početnih analitičkih postupaka radi sticanja saznanja o internoj kontroli, I na osnovu dokaza proceniti rizik I utvrditi njegovu značajnost I na kraju pripremiti program revizije.
Faza 3 – Testiranje i provodjenje dokaznih postupaka- Ova faza obuhvata testiranje I provodjenje dokazanih postupaka radi utvrđivanja dokaza koji podudaraju interne dokaze tj. istinitost I objektivnost finansiskih izveštaja. Postupci u ovoj fazi su: testiranje kontole, transakcija, zatim analitički postupci, deljenje salda dobijene dokumentacije, dobijanje pismene dokumetacije tj. izveštaja o reviziji I konačno prikupljanje dokaza I traženje neevidentiranih obaveza.
Faza 4 – Procena i izvestavanje.U ovom radu objasnićemo detaljnije prve dve faze: prihvatanje klijenta i planiranje revizije.- dovršni postupci revizije odnosno izdavanje mišljenja. Postupci u ovoj fazi su: opšte ispitivanje, utvrdjivanje na osnovu izvršenih postupaka naknadne dogadjaje, pod opštim ispitivanjem se podrazumevaju finansiski izveštaji I drugi materijali I izveštaji,postupak zaključivanja, odreiti bitna pitanja za partnere, I podneti izveštaj upravnom odboru I priprema izveštaja o reviziji finasiskih izveštaja.

1. Utvrđivanje procesa revizije I prihvatanje klijenta

Prvi korak koji revizor preuzima prilikom obavljanja revizije je prihvatanje klijenta. Razumnopoznavanje klijenta i poslovne grane u kojoj klijent posluje je zahtev koji mora bitizadovoljen prema ISA 310. Ovi podaci u fazi prihvatanja klijenta se obično dobijaju naosnovu čitanja napisa o klijentu u sredstvima javnog informisanja, ili na osnovu privatnihinformacija, kao što su intervjui sa klijentom ili radna dokumentacija prethodne revizije.Komponente prihvatanja klijenta su:

1) sticanje saznanja o preduzeću klijenta;
2) komunikacija sa predhodnim revizorom;
3) moguće korišćenje drugih profesionalaca (uključujući spoljnog stručnjaka) u reviziji;
4) korišćenje rada drugog revizora;
5) uslovi angažovanja;
6) pismo o angažovanju na reviziji (ugovor između računovodstvene firme i klijenta zaobavljanje revizije);
7) određivanje radnog osoblja koje će obaviti reviziju.
Revizor mora da bude pažljiv kada odlučuje o tome koji su klijenti prihvatljivi. U današnjemokruženju, zakonske i profesionalne odgovornosti računovodstvene firme su takve, daklijenti kojima nedostaje integritet mogu izazvati ozbiljne probleme koji mogu skupo koštati.Neke revizorske firme jednostavno odbijaju da prihvate klijente koji posluju u visokorizičnimdelatnostima.Odnos između klijenta i revizorske firme nije jednosmerna ulica u kojoj revizorska firmaprocenjuje klijenta, a onda, nakon što donese zaključak da je klijent “prihvatljiv”, šaljepismo o angažovanju, čime se posao oko angažovanja završava. Na tržištu revizorskihusluga postoji konkurencija, baš kao u svakom drugom poslu, i postoje poželjni klijenti sakojima bi svaka revizorska firma sa zadovoljstvom prihvatila saradnju.