Seoski (ruralni) turizam

UVOD

Seoski turizam je specifičan oblik turizma, u kojem je glavni motiv putovanja “povratak čovjeka prirodi”. Seoski turizam je nastao na temeljima očuvanja kulturno-istorijskog identiteta običaja i tradicije. Seoski turizam je razmatran kao potencijal za razvoj novog vida turizma u skladu sa već razvijenim konvencionalnim turizmom plaža, gradova, banja. Seoski turizam je vrsta turizma u kome turisti idu na sela ili farme kako bi iskusili seoski život. Ovaj turizam uključuje i učešće turista u seoskim aktivnostima kao što su briga o životinjama i usjevima, kuvanjem, čišćenjem… Interesovanje za seoski turizam nastaje u želji da se pobjegne od urbanih centara pritisnutih industrijalizacijom. Seoski turizam je jedan od segmenata turističke ponude na turističkom tržištu. Pravilno bi bilo svrstati ga u oblik turizma vezan za „posebna interesovanja” (lov, ribolov, pješačenje i dr.), koji predstavlja suprotnost masovnom turizmu. Razvoj seoskog turizma se zasniva na malim smeštajnim kapacitetima, najčešće porodičnim objektima i raznovrsnom socijalnom strukturom domaćina kojima je turizam dopunska djelatnost.
• Seoski turizam u Srbiji
• Seoski turizam u Evropi
Evropski centar za eko i seoski turizam je nezavisno i neprofitno udruženje koje okuplja nacionalne ECEAT organizacije evropskih zemalja.
1.SEOSKI (RURALNI) TURIZAM

Seoski turizam kao i lokalana kultura bili su, 90-tih godina dvadesetog vijeka, predmet strateških dokumenata i tema mnogih rasprava u cilju istraživanja i definisanja njegovog pravog značenja. Seoski turizam je samo jedan od segmenata ukupne turističke ponude na turističkom tržištu. Svrstavamo ga u oblik turizma vezan za “posebna interesovanja” (lov, ribolov, pješačenje i dr.), koji predstavlja suprotnost “turizmu organizovanih putovanja”. Godine 1994. Organizacija za ekonomsku saradnju i razvoj (Organisation for Economic Co-operation and Development – OECD) i Savjet Evrope su najprije definisali pojam seoskog područja pod kojim se podrazumjeva prostor sa gustinom naseljenosti od 150 stanovnika /km2 gde je stanovništvo podeljeno u tri kategorije:
• pretežno ruralno (50%)
• značajno ruralno (15-50%)
• pretežno urbanizovan region (15%).
Seosko područje se koristi za:
• poljoprivredu, šumarstvo, ribarstvo, i akvakulture
• rekreativne i zabavne aktivnosti u prirodi
• druge svrhe, kao što su stanovanje…
Karakteristike seoskog područja, njegova osjetljivost na promjene zahtjeva održiv razvoj i kontrolisano korišćenje resursa za razvoj turizma.
1.1.Razvoj seoskog turizma

Razvoj seoskog turizma raste srazmjerno broju i veličini objekata, sporije od drugih vidova turizma i zavisno od spremnosti lokalnih porodica i lokalne zajednice za njegov razvoj. U razvoju seoskog turizma poznata su dva aspekta. Jedan se ogleda u revitalizaciji a drugi u reorganizaciji lokalne privrede i kvaliteta života. Razvoj seoskog turizma se zasniva na malim smještajnim kapacitetima, najčešće porodičnim objektima i raznovrsnom socijalnom strukturom domaćina kojima je turizam dopunska djelatnost. Specifičan kvalitet u seoskom turizmu ja zasnovan na proizvodnji hrane ali i na društvenim kontaktima, uživanju u raznovrsnosti baštine, autentičnom okruženju. Ograničavajući faktori razvoja seoskog turizma ispoljavaju se u nedostatku kvalitetne usluge, infrastrukture, objekata i kontrole nad korišćenjem resursa.
1.2.Podjela turizma prema uslovima u okruženju

Agroturizam – aktivnosti u seoskim područjima kao što su festivali, muzeji, zanatske vještine, i druge kulturne atrakcije. Agroturizam je dio turističke djelatnosti, koja obuhvata ukupnost odnosa i poslova vezanih za putovanja i privremeni boravak ljudi izvan njihovog prebivališta, radi odmora, razonode i sl. Razvoj agroturizma dovodi do unapređenja svih djelatnosti koje su sa njim povezane (prodaja, industrija, poljoprivreda, komunalne službe, kulturne ustanove, ugostiteljstvo).