Temelj zajedničke carinske politike zemalja članica zemalja članica Evropske unije

Temelj zajedničke carinske politike zemalja članica  zemalja članica Evropske unije

UVOD

Ideja evropskog ujedinjenja nije novijeg datuma i ne vezuje se samo za prvu polovinu dvadesetog vijeka. Mnogo ranije su postojali razlozi za različite koncepcije o međusobnom povezivanju zapadnoevopskih zemalja. Ti razlozi su bili različite prirode: strateški, interesni, istorijski i slični. Svoju pravu i ozbiljnu  realizaciju ideja ujedinjenja dobija tek posle Drugog svjetskog rata, odnosno krajem četrdesetih i početkom pedesetih godina XX vijeka.
Proces Evropske saradnje i integracije počeo je 1951. godine između šest zemalja (Belgije, Italije, Luksemburga, Njemačke, Francuske i Holandije), njen razvoj i prosperitet se nastavio u toku narednih decenija, da bi formiranjem naddržavne zajednice osnovana Evropska unija, u Mastrihtu 1992. godine, potpisivanjem Ugovora o Evropskoj uniji. Danas EU, nakon proširenja u januaru 2007. godine, ima 27 članica: Austrija, Belgija, Bugarska, Češka, Danska, Estonija, Finska, Francuska, Grčka, Holandija, Irska, Italija, Kipar, Letonija, Litvanija, Luksemburg, Mađarska, Malta, Njemačka, Poljska, Portugal, Rumunija, Slovačka, Slovenija, Švedska, Španija i Velika Britanija.

Evropska unija počiva na čvrsto izgrađenim temeljima. Parlament je izabran na osnovu opšteg prava glasa, čime se osigurava demokratski legitimitet institucionalnog sistema Unije. Euro je, kao sredstvo plaćanja, do danas prihvatilo 16 država članica EU. Sloboda kretanja građana EU je činjenica koja je lako iskaziva realnim pokazateljima. U isto vrijeme, zajednički koordinirana politika primjenjuje se u brojnim strateški definisanim oblastima, poput vanjske politike, odbrane, konkurentnosti, sigurnosti, zaštite okoline, poljoprivrede, socijalne i ekonomske kohezije.

Jedan od primarnih zadataka stvaranja Evropske ekonomske zajednice je bilo formiranje i uspostavljanje jedinstvenog tržišta. Ciljevi trgovinske politike definisani su Članovima 131-134. Ugovora o osnivanju zajednice. Zajednička trgovinska politika postala je jedna od najvažnijih politika Zajednice, kojom se uređuju bilateralni odnosi Zajednice sa “trećim zemljama” i multilateralnim organizacijama. Preduslov za nesmetano funkcionisanje jedinstvenog evropskog tržišta bilo je formiranje carinske unije između država potpisnica Ugovora o osnivanju Evropske ekonomske zajednice. Carinska unija je formirana 01. jula 1968. godine.
.
Kako je tema ovog rada upravo jedan od osnovnih istrumenata trgovinske politike – carinska politika, nastavak će se bazirati upravo na pojašnjavanju ove politike na kojoj se bazira jedan od temeljnih ciljeva Evropske unije. Pitanja carinske politike i stvaranja Carinske unije su prvi uspješni koraci koje je napravila Evropska zajednica. Unija je formirana 1968., a granični prelazi između zemalja članica su zvanično uklonjeni 1993. godine. Carinska unija predstavlja jedinstven trgovinski prostor zasnovan na slobodi kretanja dobara, bez obzira da li su ona proizvedena unutar Evropske unije ili dolaze spolja. Odredbe na kojima počiva Carinska unija, odnosno način na koji je koncipirana carinska politika je  u skladu su sa međunarodnim sporazumima kao što je Svjetska trgovinska organizacija. Odredbe se odnose na dobra koja se uvoze kroz smanjenje ili ukidanje carina za protok dobara iz susjednih država, država koje su u skorije vrijeme nastale ili država u razvoju. Odredbama Carinske unije obezbjeđuje se sigurnost i zaštita zdravlja potrošača i životnog prostora.