Istraživanje krivičnog djela

Uvod
Tema ovog seminarskog rada je “Istraživanje krivičnih djela”. Tema kao takva obuhvata niz kompleksnih pojmova i radnji, te predstavlja dosta opširnu temu. Ali, seminarski rad ćemo koncipirati na sljedeći način. U prvom dijelu rada ćemo reći nešto uopšteno o načinu saznanja o krivičnim djelima, da bismo u drugom dijelu rada prešli na konkretne metode istraživanja. Te metode obuhvataju, prikupljanje dokaza, pribavljanje ocjena i iskaza, razna pretresanja, uviđaje, rekonstrukciju i krimanlistički eksperiment ten a kraju vještačenje.
Predmet, cilj i zadaci ovog seminarskog rada proizilaze iz teme, a to znači da je cilj rada ustanoviti tačne metode i njihov redoslijed u istraživanju krivičnog djela. Dakle, u ovom radu ćemo se truditi da navedemo samo neke od metoda, ili postupaka, koji su najučestaliji prilikom istraživanja kriminalističkog djela. Sve metode istraživanja nemoguće je navesti, jer se svakim danom javljaju nove, a i ove koje postoje zavise od osobnosti istraživača i načina na koji ih on koristi. Dosta krivičnih djela je riješeno ili se istražuje nekakvim individualnim metodama vrsnih istraživača.

1.    Krivično djelo
Krivično djelo jeste protupravno djelo koje je zakonom propisano kao krivično djelo, čija su obilježja propisana zakonom i za koje je zakonom propisana krivičnopravna sankcija. Krivično djelo je svjesna i voljna čovjekova radnja ili propuštanje radnje koja je društveno opasna, protupravna i u zakonu određena kao krivično djelo. Iz toga proizilazi da su osnovni elementi krivičnog djela postojanje neke djelatnosti koja dovodi do neke posljedice, zatim društvena opasnost koju izaziva to djelovanje zbog čega se za krivično djelo propisuje zakonska kazna, i postojanje volje da se neko djelo učini i to svesno.
Krivično djelo može se posmatrati kao društvena pojava u klasnom društvu, shvaćena kao djelatnost opasna po društvo. Može se posmatrati sa stanovišta kaznene politike neke društvene zajednice, pa se prema tome pojam krivičnog djela određuje prema političkim razlozima zbog kojih se neka ljudska djelatnost definira kao opasna za to društvo. Krivično djelo može se posmatrati sa aspekta uzroka koji dovode do pojave krivičnog djela. Određivajem pojma krivčnog djela na osnovu ovih shvatanja bavi se kriminologija. Krivično-pravna odredba krivičnog djela temelji se na odredbama pravnih elemenata koji su zajednički za sva krivična djela tzv. osnovnim elementima krivičnog djela.
Svako je krivično djelo upravljeno protiv nekog drustvenog interesa ili društvenog dobra, te se stoga pojavljuje kao objekat zaštite u krivičnom pravu. Od objekta zaštite bitno je razlikoviati objekat krivičnog djela. Objekat krivičnog djela je predmet ili lice na kome se poduzima radnja izvršenja. Primjer: kod krađe zaštitni objekat je imovina, a objekat radnje je pokretna stvar koja se protupravno oduzima. Subjekat krivičnog djela je lice koje vrši krivično djelo.
Koje su to ljudske djelatnosti društveno opasne i u kojoj mjeri odlučuje samo društvo preko svojih predstavničkih tjela? Društvena opasnost je pored toga što je element krivičnog djela također i osnov za propisivanje i izricanje kazni. Prilikom određenja krivičnog djela zakon istovremeno vrši ocjenu intenziteta društvene opasnosti djela i na osnovu tog intenziteta određuje najmanju i najveću njeru kazne koja se za to djelo može izreći.
Krivično odgovornim učiniteljima krivičnih djela mogu se izreći sljedeće kazne:
•    kazna zatvora;
•    novčana kazna.