Jonizujuće zracenje

Pod joniziraćim zračenjem podrazumjeva se ono zračenje koje ima dosta energije da razbije neutralne molekule u elektronski nabijene čestice-jone. U jonizirajuće zračenje ubrajaju se od elektromagnetskih zračenja: X- i gama zraci, a od korpuskularnih zračenja sve čestice koje imaju dosta veliku kinetičku energiju, odnosno brzinu: elektroni (beta-zračenje), pozitroni, protoni, deuteroni, alfa čestice i neutroni. Pri prolasku jonizirajućeg zračenja kroz žive organizme mogu nastati promjene u vidu somatskih ili genetskih oštećenja. Oštećenje oranizma nastaje direktnom interakcijom jonizirajućeg zračenja sa molekulama ćelije, pri čemu dolazi do jonizacije molekula. Kao posljedica jonizacije u ćeliji se javljaju izmijenjeni biohemijski procesi koji narušavaju normalan rad i funkciju ćelije. Od svih molekula na zračenje je najosjetljivija deoksiribonukleinska kiselina, DNA.
Jonizirajuće zračenje se u medicini koristi u dijagnostičkoj radiologiji, nuklearnoj medicini i radioterapiji. Moderna dijagnostička radiologija osigurava bržu i precizniju dijagnozu i omogućava monitoring velikog broja oboljenja.