Memorije racunara

Uvod

Memorija računara su skladišta koja se koriste za trenutnu pohranu rezultata kao i za pohranu programa. Memorija je obično locirana u neposrednoj blizini procesora (CPU). Za dugotrajniju pohranu podataka koriste se masovna skladišta podataka gdje trenutno dominiraju tehnologije koje se oslanjaju na magnetska ili optička svojstva materijala. Razlika između RAM memorije i čvrstog diska (hard disk) je da podatci na čvrstom disku ostaju zapisani i nakon što se računar ugasi. Sama RAM memorija služi kao dio iz kojeg CPU vuče podatke koje izvršava (budući da RAM radi oko 1000 puta brže od čvrstih diskova).
U ranim 1980-im, kućni računari su imali kompletan operativni system na ROM-u. Potreba za nadogradnjnom tada je zahtjevala zamjenu starog čipa novim korištenjem lemila i sličnih alata.
Konzole za igranje od 1970-ih do sredine 1990-ih godina su kao primarni način distribuiranja softvera koristile ROM upakovan u plastična kućišta. Ovaj način bio je u primjeni i kod nekih kućnih računara. Od 2000. godine, samo ručne konzole za igranje koriste ovakva kućišta.
Trenutno postoji tendencija smještanja softvera na diskove umjesto na ROM. Ovo omogućava lakše izmjene, a ni operativni sistemi se više gotovo uopšte ne smještaju na ROM. Ipak, ROM je zadržao svoju primjenu kod računara, npr. za smještaj BIOS-a, ali u  Flash-ROM. Mobilni telefoni i neki drugi uređaji koji barataju podatcima također koriste ROM ili flash memoriju.
Mimo osnovne meorije računara postoje i nekoliko drugih načina čuvanja podataka koje ćemo pomenuti u ovom radu.

Podjela memorije

Sve podatke, u različitim oblicima povezanosti i organizacije, potrebno je unijeti, čuvati i po potrebi izdavati iz memorija na kojima se nalaze. Odvijanje tih funkcija obezbjeđuje se memorisanjem podatak na operativnoj memoriji računara ili na eksternim – perifernim memorijama.
Za rad PC računara neophodna je memorija pošto se u njoj tokom rada smještaju programi koji se izvršavaju, kao i podaci koji se tim programima obrađuju. Centralna memorija se dijeli na tri tipa memorije i nju čine sve memorije koje se nalaze na matičnoj ploči, tj. koje su u obliku čipa:
•    RAM
•    ROM
•    keš (cache).
Eksterne memorije predstavljaju uređaje i medijume za skladištenje podataka u PC. Omogućavaju čuvanje (uključujući back up) i prenos velike količine podataka i u vrijeme kada je PC isključen. Najbitnije karakteristike ovih uređaja su: kapacitet, brzina upisa i čitanja podataka i trajnost čuvanja podataka. Kapacitet memorije izražavamo u bajtovima ( sastoje se od 8 bita) , odnosno većim jedinicama: kilobajt (Kb) i megabajtovima (Mb).
Najraspostranjniji uređaji za skladištenje podataka su:
•    hard disk
•    optički uređaji za za skladištenje podataka (CD i DVD-ROM)
•    USB flash memorija.