Stabilizacioni ciljevi i politika Međunarodnog monetarnog fonda

UVOD

Predmet istraživanja ovog seminarskog rada jeste Međunarodni monetarni fond, odnosno politika MMF – a. Dakle, osim predstavljanja osnovnih funkcija ovog fonda u radu ćemo se baviti i finansijama. Finansije su procesi kojima se vrši transfer novca (finansiranje i investiranje) između korporacija, individualaca ili vlada. Finansijsko okruženje sastoji se od tri glavne komponente: finansijskih menadžera, finansijskih tržišta i investitora. Finansijski menadžeri su zaduženi za donošenje odluka kako investirati u firmine fondove da bi se proširio njen biznis i kako prikupiti fondove (finansije). Koraci koji preduzimaju finansijski menadžeri u donošenju odluka za dobrobit svojih firmi, poznati su kao finansijski menadžment. Investitori su osobe ili finansijske institucije koje obezbjeđuju sredstva firmama, vladinim organizacijama ili osobama kojima su potrebna dodatna sredstva.
Finansijske institucije koje koje daju sredstva nazivaju se institucioni investitori. Profit za bilo koju investicijuje dobit koja se dobija ako su investicije bile kupljene na početku i prodate na kraju ugovorenog perioda. Finansijska tržišta predstavljaju forume-koji kanališu protok sredstava među investitorima, firmama, vladinim jedinicama i agencijama. Svako finansijsko tržište je u službifinansijskih institucija koje imaju ulogu posrednika. Tri najčešće korišćene metode od strane investitora prem odlukama menadžera su: trovina investicijama, akcionarski aktivizam i strah od preuzimanja. Kao odgovor na smsnjenje različitih međunarodnih barijera, finansijski menadžeri i investitori traže investicione mogućnosti u stranim zemljama.

1. MEĐUNARODNI MONETARNI FOND

MMF je međunarodna kooperativna institucija koju čine 182 zemlje, dobrovoljno učlanjene, jer prednost vide u zajedničkom dogovaranju u okviru ove institucije, a sve u cilju postizanja što stabilnijeg međunarodnog sistema poslovanja.
Takođe, MMF je institucija koja pozajmljuje novac svojim članovima koji imaju probleme sa finansijskim obavezama, ali samo pod uslovom da preduzmu mjere za eliminisanje tih poteškoća. MMF nema nikakav autoritet nad domaćom ekonomskom politikom svojih članova.
Do potrebe za organizacijom kao što je MMF došlo je poslije velike ekonomske krize 30-ih godina prošlog vijeka. Veliki broj država sa Velikom Britanijom na čelu moralo je da napušta zlatno pravilo. Taj sistem je nailazio na poteškoće u vreme nastajanja monopola i koncentracije kapitala. Došlo je do opadanja životnog standarda. Neke države su težile skoro potpunom eliminisanju upotrebe novca, a druge su prodavale svoju valutu ispod realne cijene da bi smanjile poslovanje drugih zemalja. Odnos između novca i vrednosti roba je postao nejasan. Ovakva praksa je poznata pod nazivom kompetitivna devalvacija.
Cijene dobara na svjetskom tržištu su pale za 48% , a vrijednost međunarodnog poslovanja za 63%. Tokom 30-tih godina dolazi do nekoliko međunarodnih konferencija sa ciljem da se spriječe monetarni problemi. Trebalo je stvoriti sistem koji će se baviti monetarnim pitanjima i rešavanju monetarnih problema. Zahtjev za takvim sistemom su zatražili Harryeri Dekster Vajt iz SAD-a i DŽon Maynard Kejns iz Velike Britanije. Međunarodna zajednica je prihvatila ovaj sistem, a dogovor o uspostavljanju Međunarodnog monetarnog fonda se desio u gradu Breton Vuds, NJu Hempšir, SAD, 22 – og jula 1944. godine. Dogovoru su prisustvovali 44 delegata raznih zemalja. MMF je počeo zvanično sa radom u Vašingtonu maja 1946. godine sa 39 članova.