DNK identifikacija

UVOD
Reč identifikacija potiče od latinske reči identitas, a znači utvrđivanje identiteta osobe. Identitet je skup individualnih karakteristika određene osobe ili predmeta, dok je kriminalistička identifikacija postupak utvrđivanja identiteta objekta, stvari, lica i leševa. A sva identifikaciona obeležja se mogu podeliti na opšta (javlja se kod odredjene grupe predmeta) i posebna (javlja se kao izraz jednog iz grupe tih predmeta).
Identifikacija se može podeliti na 3 grupe: identifikacija lica, leševa i stari i tragova.
Identifikacija lica se može vršiti: na osnovu crteža papilarnih linija, na osnovu ličnog opisa, na osnovu fotografija, pomoću zuba, na osnovu glasa, na osnovu uzdužnih brazd na noktima, pomoću foto robota, DNk identifikacija, nepoznatih lica i leševa, na osnovu odeće i izgleda,na osnovu modeliranja lica, na osnovu kompijuterske rekonstukcije lica, mirisa, tragova usana, ušne školjke…
U ovom seminarskom radu ćemo obratiti DNK identifikaciju lica. DNK identifikacija je biološko dokazivanja svih živih organizma, a otkrivena je 1953 godine.

ISTORIJA DNK
Gregor Mender se smatra ocem DNK, koji je otkrio 1865, a genetika je zvanično objavljena kao nauka 1900. godine.
Oswald Averi je definisao ulogu celilarne komponente 1944.godine kao DNK (dezoxiribonuklearna kiselina), a 1853 godine su Džejms Vatson i Fransis Krik rasvjetlilistrukturu molekule DNK kao dupli helix (zavojnica).
Prvi put je 1972 godine napravljen molekul rekombinantne DNK koji je sastavljen od lanca Dnk dva različita organizma i tako je otvoreno potpuno novo poglavlje u biologiji.
1980 godine je David Botstein sa kolegama prvi put eksperimentisao male varijacije koje su pronađene između ljudi i to na genetskom nivou. Varijacije koje su oni koristili su nazvane RFLP (Restriction Fragment Length Polymorism-Restrikcijski fragmentni dužinski polimorsim). 1984. godine Alec Jeffreys je otkrio jedinstvenu primjenu RFLP tehnologije kaometode u personalnoj identifikaciji. On je taj metod nazvao „DNK otisak“ (finger print) modificirao se i prilagodio za generalnu upotrebu u labaratorijama u SAD danas.
Naučnici se slažu da je za ovaj proces mnogo bolji i opisaniji naziv „DNK klasifikacija“ ili „DNK profiliranje“. 1986. godine Polimerazna lančana reakcija (PCR) je izumljena od strane Kary Mullisa, koji jedobio Nobelovu nagradu za hemiju upravo zbog tog njegovog otkrića.
PCR više nego bilo koji drugi naučni napredak je promenio lice molekularne biologije.RFLP i PCR tehnologije su zajedno formirale temelje forenzičke DNK klasifisacije.
Treba naglasiti da DNK analizaa ima mnogo veću upotrebu i dužu istoriju nego samaidentifikacija uzoraka iz kriminalnih scena. Kao što je i smo pomenuli, inicijalna primena je bila prisutna u potrazi za genima koji upućuju na bolest. Pa tako usled tih napora vrlo brzo su katalogizirane sve informacije koje su sadržane u ljudskom genetičkom kodu.

DNK IDENTIFIKACIJA
Pre svega da kažemo da je Dnk skračenica od reči dezoksiribinukleinska kiselina, ona se nalazi u jedru čelije. Sadrži genetičke odrednice za specifični biološki razvoj svih živih organizama i većine virusa. Nju čine dva spiralna lanca nukleoida koja su spojena vodoničnim vezama tako da su lanci međusobno komplementarni od početka do kraja. Nukeoid čine secer dezoksiriboze, fosforne kiseline, jedne od 4 azotne baze: Adenin,Timin,Citozin i Guanin….