1.     Uvod

Otpad je svaka materija ili predmet koji vlasnik odbacuje, namerava ili mora da odbaci. Vrste otpada prema mestu nastanka su: komunalni otpad, (otpad iz domaćinstva), komercijalni otpad i industrijski otpad. U zavisnosti od opasnih karakteristika koje utiču na zdravlje ljudi i životnu sredinu, otpad može biti: neopasan, inertan, opasan.

Opasan otpad jeste svaki otpad koji po svom poreklu, sastavu ili koncentarciji opasnih materija može da prouzrokuje opasnost po životnu sredinu i zdravlje ljudi i ima najmanje jednu od opasnih karakteristika utvrđenih posebnim propisima, uključujući I ambalažu u koju je opasan otpad bio ili jeste upakovan.

Nastajanje otpada je rezultat ukupne ekonomske aktivnosti svake države, i kao takvo u direktnoj korelaciji je sa nacionalnom ekonomijom. Prema poreklu, čvrsti otpad se deli na komunalni, komercijalni, i bezopasni industrijski otpad. Uobičajeno je da se otpad urbanih sredina u komercijalni otpad jednim imenom nazivaju komunalni otpad.

Komunalni čvrsti otpad po definiciji uključuje otpad iz domaćinstva, kao i drugi otpad koji je zbog svoje prirode i sastava sličan otpadu iz domaćinstva: neopasani otpad iz industrijskih, komercijalnih ustanova i institucija, administrativnih ustanova, zanatskih radnji, gradjevinski otpad, zeleni otpad iz parkova i groblja i ostatke od čišćenja ulica.

Upravljanje komunalnim otpadom obuhvata funkcije sakupljanja, transporta, reciklaže, ponovne upotrebe, tretmana i odlaganja komunalnog čvrstog otpada.

Nastajanje komunalnog otpada zavisi od stepena industrijskog razvoja, životnog standarda, načina života socijalnog okruženja, potrošnje itd.

Integralno upravljanje otpadom podrazumeva sagledavanje otpada od njegovog nastajanja, minimizacije, preko sakupljanja, transporta, tretmana do odlaganja. Ukoliko se želi održivi sistem upravljanja otpadom, neophodno je sagledati sve opcije tretmana otpada. Odluka o izboru najpogodnije opcije za tretman se donosi kroz analizu životnog ciklusa otpada sadrži i karakteristike sredine i lokacije na kojoj otpad nastaje.

2.     Kompostiranje

Kompostiranje je prirodan proces razgradnje biomase i događa se svuda oko nas. Kompostiranje se definiše kao brzo, ali delimično, razlaganje vlažne, čvrste organske materije, otpada od hrane, baštenskog otpada, papira, kartona, pomoću aerobnih mikroorganizama i pod kontrolisanim uslovima.

Kompostiranjem smanjujemo količinu otpada za odvoz i odlaganje, a kompostom vraćamo hranljive materije tlu iz kojeg su potekle, gde će se postepeno pretvoriti u humus – plodno tlo. Kao proizvod dobija se koristan materijal, sličan humusu, koji nema neprijatan miris i koji se može koristiti kao sredstvo za kondicioniranje zemljišta ili kao đubrivo.

Slika 1: Proces kompostiranja

Prednosti su sledeće: krajnji proizvod ima izvesnu tržišnu vrednost, koja treba da rezultira u vraćanju izvesnog dela uloženih sredstava; prostor koji je potreban za lokaciju postrojenja je relativno mali i cene transporta nisu tako velike.

.