Obnovljiva energija u Srbiji i okruženju

Nema recenzije

Odlomak

Sam naziv obnovljivi, kao i trajni, potiče od činjenice da se energija troši u iznosu koji ne premašuje brzinu kojom se stvara u prirodi. Neki put se među obnovljive izvore energije svrstavaju i oni izvori za koje se tvrdi da su rezerve tolike da se mogu eksploatisati milionima godina. Ovo je u suprotnosti sa neobnovljivim izvorima kojima su rezerve procenjene na desetine ili stotine godina, dok je njihovo stvaranje trajalo desetinama miliona godina.
U proizvodnji energije iz obnovljivih izvora u svetu najveće učešće ima energija iz biomase – devet odsto (otpad iz drvne industrije i poljoprivrede), dok je učešće iz hidroelektrana, sunca, vetra, geotermalna, okeana oko dva odsto. Najbrži rast u primeni imaju solarni kolektori čiji su kapaciteti u periodu od 2000. do 2004. godine rasli za 60 odsto godišnje. Takođe, rastu kapaciteti za proizvodnju energije iz vetra sa 28 odsto godišnje, gde je predvodnik Nemačka. Najveća evropska tržišta vetrenjača u Evropskoj uniji u 2005. godini su Nemačka, Španija, Portugalija, Italija i Velika Britanija, a u poslednjih 10 godina se svake godine snaga instaliranih vetrenjača poveća za 30 odsto na području Evropske unije.
Tehnički iskoristiv energetski potencijal obnovljivih izvora energije u Republici Srbiji je vrlo značajan. Učešće pojedinih obnovljivih izvora u ovom potencijalu iznose:
•62.7% u biomasi (u drvnoj masi i u poljoprivrednoj biomasi).
•oko 10.4% u malim vodotocima na kojima se mogu izgraditi male hidroelektrane;
•oko 5.2% u postojećim geotermalnim izvorima;
•oko 5% u energiji vetra, i
•oko 16.7% u solarnoj energiji (pod pretpostavkom da svaka stambena jedinica ugradi po 4m2 kolektora, što su prosečne potrebe individualnog stambenogobjekta).