Timovi i timski rad

Od pamtiveka ljudi su bili timski igrači. Njihovi skladni društveni odnosi bili su odlučujuća prednost u borbi za opstanak. Sve do 18. veka gotovo da nije bilo velikih organizacija osim vojske i Crkve. Međutim, sve se promenilo tokom industrijske revolucije, koja je promenila postojeći način rada. Male zadruge zamenile su velike nehumane fabrike u kojima je svaki radnik obavljao jedan složen zadatak da bi postigao maksimalnu produktivnost.
Timski rad je danas najrasprostranjeniji oblik obavljanja složenih zadataka jer integriše znanje i iskustvo svih svojih članova u rešavanju istog problema. Ali da bi timski rad bio uspešan, članovi tima moraju da komuniciraju jedni sa drugima, a da bi ta komunikacija bila uspešna, potrebno je savladati određene veštine i pravila. Komunikacija je zapravo proces kojim prenosimo poruku od jedne osobe do druge koristeći komunikacioni kanal, odnosno medij komunikacije, a sve u svrhu postizanja ravnoteže u poslovnim i privatnim odnosima.
Čovek je komunikativno biće i „osuđen“ je da komunicira sa drugim ljudima da bi opstao. Celog života, dakle, komuniciramo, hteli to ili ne. Umeti da se “prodaš”, tvoja ideja je najveća umetnost. Stoga nije slučajno što su najuspešniji zaposleni svesni da je dobar deo njihovog uspeha zahvaljujući dobrim komunikacionim veštinama, pa ih stoga stalno razvijaju i neguju.
Ukratko, tokom razvoja grupe nastaju i postoje kontradiktorni procesi. Proces izjednačavanja i proces „izjednačavanja“. Prvi označava prilagođavanje pojedinaca grupi, njenim ciljevima, normama, pravilima i očekivanjima. Drugi, pak, označava težnju pojedinaca, članova grupe, da zadrže i sačuvaju svoj identitet u timu, radnoj grupi, i da budu prepoznati kao pojedinci. Oba procesa mogu rezultirati kreativnim potencijalima koji pomažu s jedne strane razvoju pojedinaca, as druge strane razvoju tima kao zajednice pojedinaca.