Sportske povrede na fudbalu

SADRŽAJ

 
1. Uvod

Sportske povrede odnose se na vrste povreda koje se javljaju tokom sportskih aktivnosti ili bilo koje fizičke aktivnosti. Iako je moguće povrediti bilo koji deo tela, tokom bavljenja sportom, izraz sportska povreda obično se koristi kada su u pitanju povrede mišićno-koštanog sistema.
Pre nego što se počne bilo koji program oporavka i jačanja posle povrede, važno je, pre svega, uspostaviti tačnu dijagnozu povrede i dobro isplanirati plan i program rehabilitacije i jačanja, kao i dobro razumeti ciljeve. Većina programa rehabilitacije i jačanja ima nekoliko faza. Skoro svi programi rehabilitacije i jačanja proći će kroz prvu akutnu fazu, tj. fazu neposredno nakon povrede, zatim, srednju ili rehabilitacionu fazu, tj. fazu u kojoj je cilj vratiti normalno kretanje i snagu, i na kraju funkcionalnu ili sportsko specifičnu snagu, tj. fazu u kojoj su vežbe više relevantne za aktivnost. Takođe, važno je napomenuti da oporavljanje od povreda postaje mnogo teže kako se vremenom stari. Starijim mišićnim vlaknima, tetivama i ligamentima je potrebno više vremena da se oporave.
S obzirom na tematiku ovog seminarskog rada akcenat će biti na najčešćim povredama u fudbalu.

2. Cilj
Cilj seminarskog rada je upoznati auditorijum sa sportskim povredama u fudbalu. Proširenje i produbljivaljnje znanja iz sadržaja zadate teme.Svakom cilju treba prići sistematično i na pravi način da bi se na najbolji način shvatila tematika koja se obrađuje.
3. Metodologija
Pristup izradi seminarskog rada u skladu sa zadatom temom i radnim naslovom. Dodeljena tema i radni naslov predstavljaju osnovni okvir za oblikovanje sadržaja rada. Prikupljanje naslove knjiga i članaka koji obrađuju zadatu temu.Čitanje stručne literature nužan je preduslov daljeg samostalnog rada. Završna struktura rada uključuje tačan naslov rada,oblikovanje i podelu sadržaja naslovima i podnaslovima.
4. Diskusija

4.1 Sportske povrede
Kako je takmičarski sport usmeren ka postizanju boljih rezultata, tako sportisti, a i ljudi koji ih vode ka postizanju vrhunskih rezultata, pokušavaju da pronađu nove metode u tehnologiji sportskog treninga. Sve veći obim i intenzitet treninga, zahtevi za postizanjem što veće brzine kretanja, brzine pojedinačne reakcije, zahtevi za generisanjem što veće sile u pojedinim sportovima, samo su neki od faktora koji dovode do stanja koja prevazilaze zonu maksimalne adaptacije organizma, i uz sadejstvo drugih faktora (zamora, nedovoljne fizičke pripremljenosti, loše organizovanog treninga, neadekvatnog ili nedovoljnog zagrevanja, nedostatka koncetracije), povećavaju mogućnost nastajanja povreda.

Sportske povrede predstavljaju povrede nastale kao posledica sportske aktivnosti. U širem smislu to su sve povrede nastale tokom sportske aktivnosti (potres mozga, prelom nosa…). U užem smislu predstavljaju povrede lokomotornog sistema, tj. sistema za kretanje (mišići, tetive, ligamenti, zglobovi, kosti ). Kako su u profesionalnom, kao i u rekreativnom sportu, dominatne povrede sistema za kretanje, pod sportskim povredama podrazumevamo povrede lokomotornog sistema.
One se dele na akutna i hronične.Sledeća podela je na endogene i egzogene.
Endogene- anatomske i fiziološke promene tkiva usled premora i prenaprezanja.
Egzogene- nastaju delovanjem spoljnih sila ili agenasa.

Takođe, postoji podela i na direktne i indirektne, po načinu delovanja povređujuće sile. Kod direktnih povreda, povreda nastaje direktnim i isključivim dejstvom povređujuće sile, a kod indirektnih, povređujuća sila dovodi npr. do pada, a taj pad dovede do povrede.